________________
सिरिसंतिनाहचरिए
मित्ताणंदाईणं कहाणयं
इय चिंतिऊण तेणं छित्तो सो पडहगो तओ पंच । दीणाराण सयाई दिन्नाई तस्स हत्थम्मि ॥१५२॥१९४७॥ सेसं पहायकाले दाहामो भाणिउं गओ सेट्ठी । आबद्धपरियरेणं तेणाऽवि हु रक्खियं मडयं ॥१५३॥१९४८॥ अह उग्गयम्मि सूरे सयणा उप्पाडयंति जा मडयं । ता एसो वि पयंपइ 'दिजउ मह इच्छियं दध्वं' ॥१५४॥१९४९॥ 'पंच सयाई दिन्नाइं तुज्झ किं पलवसे तुमं अन्नं?'। इय जंपिऊण बलवड्डयाइ उप्पाडियं मडयं ॥१५५॥१९५०॥ 'जइ महसेणो राया होही लब्भामि तो इमं दव्यं' । इय जपतो एसो दोसियहट्टम्मि संपत्तो ॥१५६॥१९५१॥ वरपट्टउलयमेग तहंगिया सेयनेत्तनिम्माया । पट्टो य चंचियाए पच्छेवडओ सिओ रम्मो ॥१५७॥१९५२॥ पग्धा य पट्टहरिया गहिया दीणारसयवयं काउं । परिहित्तु ताई पत्तो गणियाए गिहं परमरम्मं ॥१५८॥१९५३॥ रण्णो चमरधरीए वसंततिलयाए जोव्वणजुयाए । दटुण तयं एतं अन्भुटाणं कुणइ एसा ॥१५९॥१९५४॥ तेण वि य कुट्टणीए समप्पिओ नउलओ पहिडेणं । सा वि तयं घेत्तूणं पविसरइ गिहस्स मज्झम्मि ॥१६०॥१९५५॥ संभालइ जा एसा चत्तारि सयाई ताव पुण्णाई । दटुण विम्हिया सा "अहो ! उदारो इमो को वि" ॥१६१॥१९५६॥ तो जंपइ नियधूयं 'पुत्ति ! महागोरवेण दटुव्यो । एसो महाणुभावो' पडिवज्जिय सा तहा कुणइ ॥१६२॥१९५७॥ ण्हाण-विलेवण-भोयणमाई सव्वं पि कुणइ सयमेव । जा पत्तो उ पओसो ताव गओ वासभवणम्मि ॥१६३॥१९५८॥
२१४
१. "यनित्त का० ।। २. इतं पा० विना ।।