________________
सिरिसंतिनाहचरिए
तो कुलवणो कहियं तावससहियस्स तेण तो कहियं । 'किं कीरउ ? एव लिए जं संजायं तयं जायं ॥ ४४ ॥ १७७७ ॥ तोतावसीजणेण पालिती कमेण य पसूया । पसरतपहापयरं पुत्तं सुरकुमरसारिच्छं ॥४५॥१७७८ ॥ अणुचियआहाराओ संजाओ तीए दारुणो रोगो । ओसहपाणाईयं किरियं जा तावसीवग्गो ॥४६॥१७७९ ॥ कुणइ तओ कम्मवसा अहिययरं चेव बडूढए रोगो । तं पेच्छिऊण सहसा उव्वेवं कुणइ तवसियणो ||४७|१७८०॥ "कह काहामो एवं बालं" चिंताउराण सव्वाण । भवियब्वयावसेणं हरिसपुराओ तहिं पत्तो ॥ ४८ ॥ १७८१ ॥ नाणं देवधरो सहिओ भजाए देवसेणाए । अहिणवपसूइयाए उज्जेणिपुरीए वत्थव्यो ||४९॥१७८२ | सो तावसाण भत्तो जा पविसइ आसमम्मि नमणत्थं । ता तवसियणं पेच्छइ चिंताभरसायरनिमग्गं ॥५०॥१७८३॥ वंदित्तु कुलवई तो पुच्छइ चिंताइ कारणं सेट्ठी । सो वि कहिऊण सव्वं वृत्तंतं जंपए एवं ॥५१॥१७८४॥ 'भो ! भो तावसभत्तय ! दिन्नं अम्हेहि गेण्हिमं बालं । जेणऽवगच्छइ चिंता' 'तह त्ति' पडिवज्जए सो वि ॥५२ ।। १७८५ ।। तो कुलवणा कुमरो समप्पिओ हरिसनिब्भरमणेण । 'गुरुदिन्नओ' त्ति काउं तेणाऽवि पडिच्छिओ सम्मं ॥५३॥ १७८६॥ देवी वि जायतोसा चित्तसमाहीए पाविया मरणं । सेट्ठी वि हटुतुट्टो गंतुं निययम्मि आवासे || ५४ || १७८७ ॥
१. तां भणियं पा० विना ॥ २. "ताए जे० का० ॥। ३. अम्हेहिं गिहिमं त्रु० ॥
मित्ताणंदाई कहाणय
१९९
