________________
सिरिसंतिनाहचरिए
मह वंसे रायाणो अदिटुपलिया तवोवणे जंता । पुत्ते रज्जे उविउं, भोगासत्तो ठिओ अहयं ॥३३॥१७६६ ॥ ता संपयं पि रज्जे डावेउं पउमकेसरं देवि ! । आरन्नगो पसत्थो होहामि मुणी न संदेहो' ||३४|| १७६७॥ तं सोऊणं देवी बज्रेण व ताडिया गया मुच्छं । वीसत्था पुण जंपइ 'हा सामि ! किमेरिसं भणसि ? ||३५|| १७६८ ।। एस कओ परिहासो, सच्चं चिय तं पुणो य मंतेसि' । भणइ णिवो 'हासेण वि घेप्पइ जं सोहणं वयणं ॥ ३६ ॥१७६९॥ ता एस मए कहिओ देवि ! तुहं निच्छओ, न संदेहो । कल्लं चिय घेत्तव्यं मए वयं तावसाइन्नं' ||३७|| १७७० ॥ भइ इमा 'जइ सामिय! भत्तऽणुरतं ममं परिचयसि । तो तुमए चिय सद्धिं अहमवि काहामि तवमउलं ' ॥ ३८ ॥ १७७१ ॥ तो जंपइ नरनाहो 'जुत्तमिणं देवि ! तुह विवेयस्स' । कुमरं प्रवेत्तु रज्जे सह तीए तावसो जाओ ||३९॥१७७२॥ जा परिपालइ किरियं सा देवी तेण भत्तुणा समयं । ता बढिउं पवत्तो गन्भो जो पुव्यसंभूओ ॥४०॥१७७३ ॥ तं पेच्छिऊण मयरद्धएण पुट्ठा 'किमेरिसं भद्दे ! । दीसइ तुज्झ सरूयं ?' सा जंपइ 'सुणसु विन्नति ॥४१॥१७७४॥ पुव्वं चिय संभूओ गब्भो मह आसि किंतु नवि सिद्धो । तइय च्चिय नियवयअंतरायभयभीयहिययाए' ॥४२॥१७७५॥ भणइ इमो 'न हु जुत्तं विहियं तुमए, तहा वि कुलबइणो । सीसउ इमं सरूवं अवण्णवाओऽण्णहा होही' ॥४३॥१७७६॥ १. वर्ण पा० विना ।। २. पयत्तो त्रु० का० ॥
मित्ताणंदाईणं कहाणय
१९८