________________
सिरिसंतिनाहचरिए
तो भइ मुणी 'भद्दय ! पालेहि महव्वयाई पंचेव । राईभोयणविरईछुट्टाई तिगुत्तिगुत्ताई ॥४॥१६०६ ॥ पंचसु समिईसु तहा समियाई राग-दोसविहुयाई । खंताइसमेयाई पडिवज्जिय भावजइलिंग' ॥५॥१६०७॥ तो भइ इमो 'सामिय! न समत्थो पालिउं इमं धम्मं ' । भणइ मुणी विहु 'जइ ण वि सक्कसि तो कुणसु गिहिधम्मं ॥ ६ ॥ १६०८ ॥ पंचाऽव्यय-तिगुणव्यहिं, सिक्खाहिं चउहिं चिंचइयं । नाणाऽभिग्गहसारं सम्मत्तसमन्नियमुयारं' ॥७॥१६०९॥ एवं भणिओ एसो पडिवज्जिय सावयाण वरधम्मं । वंदित्ता मुणिवसहं भत्तीए जाइ णियगेहे ॥८॥१६१० ॥ साहू वि अन्नदेसम्मि विहरिओ, महणसावओ वि पुणो । उत्तुंगजिणाययणं कारावइ णिययविभवेणं ॥९॥१६११॥ धुवंतधवडालं कंचणमणिघडियतोरणविहायं । सुकरि व्व वरारोह, सुबलाणं नरवइकुलं व ॥ १०॥१६१२॥ सालं पिव वरसालं, नहयलमिव पवरचंदयसणाहं । वीवाहो व्व सुबेडं, सरूवयं ईसरगिहं व ॥ ११ ॥ १६१३॥ बरनारि व्व सुजंघं, पव्वयसीसं व सिहररमणीयं । एवंविहं कराविय जोयइ बयलेखयं एसो ॥१२॥१६१४॥ चिंतेइ य “बहुदव्वं बइयं न य लक्खियं रसजुएण । ता न हु सोहणमेयं जं बइयमपरिमियं दव्वं" ॥१३॥१६१५॥ एवं मणागमेसो मंदुच्छाहो भवित्तु कइवि दिणे । लोयऽणुरोहेण तओ आढवइ कराविउं पडिमं || १४ || १६१६॥
१. पालेह पा० ।। २. 'विजुया' जे० बिना ॥। ३. भणइ मुणीसर मज्झ वि तं सोहणं धम्मं ॥ का० ॥ ४. जोयइ व्य लेखयं का० ।।
मच्छोयरस्स पुव्वभववण्णणं
१७८
