________________
मच्छोयरकहाणय
सिरिसंति- राया वि कालहरणस्स भीरुओ सहिऊण जोइसियं । पुच्छइ विवाहलग्गं तेण वि गणिऊण कहियमिणं ॥५१०॥१५४२॥ नाहचरिए जह 'देव ! पभायम्मि कुमरी-कुमराण सोहणं लग्ग' । राया वि तयं सोउं झडत्ति कारेइ सामगि ॥५११॥१५४३॥
तो बिइयम्मि दिणम्मि परिणीया तेण सा विभूईए । भुंजइ पमुइयचित्तो तीए समं उत्तमे भोए ॥५१२॥१५४४॥ एवं अच्छंताणं अन्नदिणे झत्ति नरवरिंदस्स । जाया सिरम्मि वियणा उप्पन्नं दारुणं सूलं ॥५१३॥१५४५॥ जाओ य दाहजरओ तेहिं तओ पीडिओ दढं एसो। वेजकिरियाए रोगो उवसमइ न थोवमेत्तं पि॥५१४॥१५४६॥
तह मंत-तंत-जंताइएहिं विहिएहिं बहुपयारेहिं । उवयारेहिं कहिँचिवि उवसमइ न राइणो पीडा ॥५१५॥१५४७॥ * एवं वटुंतम्मि आउलिओ तक्खणेण णिवलोगो । सोऊण इमं धणओ समागओ रायपासम्मि ॥५१६॥१५४८॥
घेत्तूण तयं रयणं रोयहरं चक्किणीए जं दिन्नं । पुच्छइ य 'देव ! साहह, का पीडा तुम्ह देहम्मि?' ॥५१७॥१५४९॥ अवलंबिऊण सत्तं जपइ राया वि 'वच्छ ! मह देहे । जा वट्टइ किर पीडा सा सत्तूण पि मा होउ ॥५१८॥१५५०॥ वच्छय ! जाणामि अहं निग्गच्छहिं एव ताव मह पाणा?' तं सोउं धणएण वि ओहलियं ते महारयणं ॥५१९॥१५५१॥ १०) भणिओ य 'पियह एवं देव ! जलं, जेण उवसमइ पीडा' । पीए य तम्मि राया मुक्को णीसेसरोगेहिं ॥५२०॥१५५२॥
१७२
१. तीय त्रु० ।। २. °बमित्तं का० ॥