________________
मच्छोयरकहाणयं
सिरिसंति- ता देव ! पुहइणाहा तुडभे इह संपयं अओ मज्झ । अणुमन्नह जेण इमा संजायइ भारिया पवरा' ॥३६५॥१३९७॥ नाहचरिए सोऊण तयं राया संपुच्छइ तिलयसुंदरिं 'भद्दे ! । किं रोयइ तुह एसो भत्तारो सत्थवाहसुओ?' ॥३६६॥१३९८॥
• सा भणइ 'देव ! एसो कयग्धसिरसेहरो महापावो । णिल्लज्जो अइधिटो अद्दटुब्यो सुपुरिसाणं ॥३६७॥१३९९॥ । किं बहुणा भणिएणं? णामं पि हु मा लएजह इमस्स । जेण गुणरयणखाणी रूवेणं विजियकंदप्पो ॥३६८॥१४००॥
सूरो धीरो सुहओ चाई सरलो कयण्णुओ सच्चो । दक्खिन्नजुओ मेत्तीपडिवन्नो दुटुचित्तेणं ॥३६९॥१४०१॥ * मह रूवमोहिएणं समुद्दमज्झम्मि देव ! पक्खित्तो । मह दइओ भणिया हं 'सुंदरि ! पडिवजसु मम' ति ॥३७०॥१४०२॥ * ता देव ! इमस्स मए दिन्न पञ्चुत्तरं जहा जइ मं । दाही राया तो हं भज्जा होहामि इय भणिए ॥३७१।१४०३॥
न कओ इमेण मज्झं सीलविणासो अओ परं तुभे । कडूढावह मह कटे, साहेमि हुयासणं जेण' ॥३७२॥१४०४॥ ॐ भणियं च नरवरेणं 'मा पविस हुयासणम्मि रुद्दम्मि । तं चेव देमि तुझं भत्तारं देवयादिन्न' ॥३७३॥१४०५॥
तो भणइ इमा 'सामिय ! पयपालो तं सि, कीस लुद्धो सि। दीणाण अणाहाणं सरणेणं कुणसि कारुणं ॥३७४॥१४०६॥ १०१ भणइ णिवो ‘मा वच्छे ! मंगुलचित्तं ममं वियप्पेहि । धूया य अज्जपभिई तं मज्झ न एत्थ संदेहो ॥३७५॥१४०७॥ सच्चं च भणामि अहं, तुभं तं चेव देमि भत्तारं' । सा भणइ 'ताय ! एवं वयणं दूरं विसंवयइ ॥३७६॥१४०८॥ कह सो चिय मे भत्ता जो पक्खित्तो महासमुद्दम्मि?' | तो तंबोलछलेणं धणयं उटुवइ णरणाहो ॥३७७॥१४०९॥
१५९
