________________
सिरिसंतिनाहचरिए
मच्छोयरकहाणयं
देव ! मणागमणिट्ठा मह माया आसि तेण कजेण । अहमवि न सम्ममिट्ठो, एसो पुण वल्लहो अहियं ॥३१९॥१३५१॥ सो य अणागयदंसी अम्हाणं आसि संतिओ ताओ । ता जोग-रोमहेउं मह जंघं फालिउं तेण ॥३२०॥१३५२॥ खिविऊण पंचरयणाई सामि ! संरोहणीए रोहेउं । भणियं आवइकाले भक्खेजसु पुत्त ! एयाइं ॥३२१॥१३५३॥ एयस्स पुणो देहं सव्येसु वि मंसलेसु डाणेसु । भरियं वररयणाणं 'इटाए सुओ' त्ति काऊणं ॥३२२॥१३५४॥ जइ देव ! इमं मिच्छा तो पच्चक्खं करेमि सव्वेसिं' । इय भणिऊणं जंघ फालित्ता कड्ढई रयणे ॥३२३॥१३५५॥ दंसेइ य सव्वेसिं भणइ य ता 'गेण्ह एयदेहाओ । बरर यणाई पच्छा करेज जं तुज्झ पडिहाई ॥३२४॥१३५६॥
तो राया विम्हइओ जंपइ रे ! एयसंतियं देहं । चीरे चीरेउं कड्ढह ता सव्वरयणाई ॥३२५॥१३५७॥ * पच्छा जं किर जुत्तं होही तं चेव एत्थ काहामो' । इय भणिए गीयरई बद्धो सहस त्ति पुरिसेहिं ॥३२६॥१३५८॥
विरसाई आरसंतो आढत्तो चीरिउं चर-चरस्स । रुहिरं मोत्तूण तओ ण हु अन्नं किंपि णीहरइ ॥३२७॥१३५९॥ जंपइ य 'देव ! पसियसु मा मा मारेसु णिद्दयं एवं । ण हु मज्झ इमो भाया किंतु णिसामेहि जं सच्चं ॥३२८॥१३६०॥ एएणं पावेणं सत्थाहेणं अहं इमं सव्वं । कारविओ दाऊणं इट्टाणं संपुडे चउरो ॥३२९॥१३६१॥ १. भक्विजसु जे० ।। २. कारेमि का० ।। ३. रयणे तो पच्छा का० विना ।। ४. पसीयसु का० ।।