________________
सिरिसंतिनाहचरिए
एत्थंतरम्मि सहसा ओहट्टं तं झडत्ति जलहिजलं । मच्छो वि धीवरेहिं गहिऊण बियारिओ खिप्पं ॥२७१॥१३०३॥ * मच्छोयरदिटो य तेहिं एसो मच्छोयरसंडिओ तओ एए । अञ्चंत विम्हइया कडूढेउं पवरणीरेण ॥२७२॥१३०४॥
कहाणयं पक्खालिऊण तत्तो रन्नो एयं कहति तं सोउं । राया वि विम्हउप्फुल्ललोयणो भणइ र ! तुरियं ॥२७३।१३०५॥ आणेह तयं पुरिसं जेणं पेच्छामि, तह य पुच्छामि । तेहिं वि सो निवपासे आणीओ तक्खणं चेव ॥२७४॥१३०६॥ राया वि तयं दटुं रूवेणं तस्स रंजिओ संतो। चिंतइ "अहह ! अहो! हो! इमस्स रूवाइसंपत्ती" ॥२७५॥१३०७॥ ५ पुट्ठो य णरेंदेणं 'भद्दय ! को तं सि? कहसु मह कोडं । कह वा वि मच्छउयरे तुमं पविट्ठो महाभाग!'॥२७६॥१३०८॥ जंपइ धणओ 'सामिय ! सामन्नेणं वियाण मं वणियं । पवहणभंगेण पुणो फलयबलेणं इहं पत्तो ॥२७७॥१३०९॥ जाव णिरिक्खामि पुरं ता गिलिओ मच्छएण एएण। एत्तो परंतु णरवर! ण याणिमो किंचि संजायं' ॥२७८॥१३१०॥ 'धीवरछित्तो' त्ति तओ काऊणं ण्हाविओ नरेंदेणं । अचंतनिम्मलेणं सुवन्नपक्खालणजलेणं ॥२७९॥१३११॥ रन्ना भणिओ 'भद्दय ! तं चिटुसु मज्झ चेव पासम्मि । मच्छोयरकयणामो महामहंत जओ कोडें ॥२८०॥१३१२॥ जेणऽन्ननरवराण वि सहासु संजायए इमं चोज्ज । सो वि तयं पडिवज्जिय तत्तो विन्नवइ णरणाहं ॥२८१॥१३१३॥ 'देव! महं थइयाए कुणह पसायं' तओ निवो भणइ । 'किं एइणा महायस!? वरेहि अन्नं विसिटुयरं' ॥२८२॥१३१४॥
१५१
* १. एगेण । तत्तो का०॥
