________________
* मच्छोयर
कहाणयं
सिरिसंति- सत्थाहेण वि भणियं 'किं दब्वेण? तुम चिय महग्यो' । छड्डित्तु असारयरं चडावियं तेण सह सव्वं ॥२४९।।१२८१॥ नाहचरिए वचंति जाय एवं समुद्दमज्झम्मि वासरे कइ वि । ता लोह-मोहवसओ पवहणसामी विचिंतेइ ॥२५०॥१२८२॥
* "सव्वं पि अणग्घेयं एयं एयस्स रयणमाईयं । अहह ! अहो ! अच्छरियं जं पुण भजाए से रूवं ॥२५१॥१२८३॥
ता जलणाहे एयं खिवित्तु गिण्हामि किं वियप्पेण ?" । इय चिंतिऊण तेणं खित्तो रयणीए पावेणं ॥२५२॥१२८४॥ पाउक्खालयहेउं उवविठ्ठो घोडियाए जलहिम्मि । दूरं च गएण तओ कवडेण धरावियं वहणं ॥२५३॥१२८५॥ जोयाविऊण महई वेलं आसासिऊण तं भज्जं । 'दव्वसमेयं सुंदरि ! सयणाण तुमं समप्पे हं' ॥२५४॥१२८६॥ चालावए य वहणं मायाए विमण-दुम्मणो वणिओ । अन्नम्मि दिणे तं तिलयसुंदरिं जंपए पावो ॥२५५॥१२८७॥ 'भद्दे ! सो तुह भत्ता समुद्दमज्झम्मि पाविओ णिहणं । ता पडिवजाहि ममं, सव्वस्स वि सामिणी होहि' ॥२५६॥१२८८॥ तं सोऊणं वजाहय व्व चिंतेइ “बालिया एवं । नूणमणाहत्तणओ बला वि मं भुंजिहि एसो ॥२५७॥१२८९॥ दाऊण उत्तरं तो कालविलंब करेमि जेणेवं । 'असुहस्स कालहरण' पढिज्जए विउसवग्गेण" ॥२५८॥१२९०॥ 'भो भो ! जइ नरनाहो दाही होहामि तुज्झ तो भज्जा' । इय भाणियम्मि तुटो पडिवाइ होउ ‘एवं' ति ॥२५९॥१२९१॥
१४९
१. छत्तु जे० ।। २. गेण्हामि पा० ।। ३. "रणा का० विना ।।
