________________
मच्छोयरकहाणयं
सिरिसंति- जिणदत्तो वि हु तत्तो मरि सोहम्मदेवलोगम्मि । उववन्नो तियसवरो तत्तो चविउं तुम जाओ ॥१८१॥१२१३॥ नाहचरिए ता तं दटुणमहं पुणरवि नेहो दढं इमो जाओ । 'ता तुह करेमि किमहं परमुवगारिस्स मित्तस्स ? ॥१८२॥१२१४॥
तह वि हु कहेहि सुपुरिस! कर्जमह अथिकिंचिजइ जोग्गं'।रन्ना वितओलवियं 'चउद्दिसि वेढिओ अहयं॥१८३॥१२१५॥ अइबलवयसत्तूहि ता एत्थ करेहि किंचि साहेज' । जंपइ इमो वि ‘णरवर ! णत्थि य एसा महं सत्ती ॥१८४॥१२१६॥ जम्हा बलियसुरेहिं अहिटिया सत्तुणो इमे तुज्झ । किंतु तुहं साहेज़ करेमि दुग्गं पयंसित्ता' ॥१८५॥१२१७॥
तो सव्वतिरिय-णर-णारिसंजुयं आणिऊण इह आणे । झत्ति णिवेसइ एयं णयरं पायालपुरणामं ॥१८६॥१२१८॥ * अचंतगूढनिग्गमपवेसजुत्तं जओ इहं एगं । कूवयमज्झदुवारं तओ य कूवाओ णिग्गमणं ॥१८७॥१२१९॥
सोवाणपंतियाए तत्तो उवरिं णिवेसियं तत्थ । कूवयरक्खणहेउं पुणो वि वरपट्टणं अन्नं ॥१८८॥१२२०॥ वहणेहिं तत्थ णाणाविहाई आवंति भोगअंगाई । तत्तो पविसंति इहं होइ तओ सुत्थिओ लोगो ॥१८९॥१२२१॥ एवं च केत्तिओ वि हु जा कालो जाइ मुइयचित्ताणं । ता आगासगमेणं पत्तो विज्जाहरो एगो ॥१९०॥१२२२॥ दीहरपलंबकुच्चो दीहभुओ वियडवच्छ पिहुजंघो । माणुसमंसपइटो णिचं पि विणासए लोयं ॥१९१॥१२२३॥
१४३
१. कहेह का० ।। २. साहिजं जे० ।। ३. साहिजं का० ।। ४. "इदो पा० ।।