________________
स्कारे
श्रीआव-16 चिन्तायां तु पञ्चसु चतुर्दशभागेषु द्रष्टव्यम् , तथाहि-नमस्कारवान् जीव ऊर्ध्वमनुत्तरसुरेषु गच्छन् लोकस्य सप्तसु सत्पदमरूश्यकमलचतुर्दशभागेषु भवति, अधस्तु षष्ठपृथिव्यां गच्छन् लोकस्य पंचसु चतुर्दशभागेष्विति । 'फुसणावि एमेव'त्ति, एवमेव
पणादयः यांगरिय- स्पर्शनाऽपि वक्तव्या, नवरं पर्शनाचिन्तायां पर्यन्तवर्त्तिनोऽपि प्रदेशान् स्पृशतीति क्षेत्रात् स्पर्शनाया भेदेनाभिधानं ॥ वृत्तौ नम- सम्प्रति कालद्वारप्रतिपादनार्थमह
एगं पडच हिट्टा तहेव नाणाजियाण सचद्धा । ॥४९२॥5
एकं नमस्कारवन्तं जीवं प्रतीत्य यथैवाधस्तात् 'उवओग पडुच्चंतोमुहुत्त लद्धीउ होइ उ जहण्णा' इत्यादिना काल उक्तः तथैवेहापि वक्तव्यः, नानाजीवानां पुनर्नमस्कारचिन्तायां सर्वाद्धा-सर्वः कालः, लोकेऽस्याऽऽकालमविच्छेदेन भावात् । गतं कालद्वारम् , अधुनाऽन्तरद्वारं भावद्वारं चाह
अंतर पडुच्चमेगं जहन्नमंतोमुहत्तं तु ॥ ८९९ ॥ उकोसेणं चेवं अद्धापरियडओ य देसूणो । नाणाजीवे नत्थि उ भावे य भवे खओवसमे ॥९००॥
नमस्कारात् परिभ्रष्टस्य पुनर्नमस्कारलाभे यदपान्तरालं तत् एकं जीवं प्रतीत्य जघन्यतोऽन्तर्मुहूर्त्तम् , उत्कर्षतस्त्वेतिदेव दर्शयति-'अद्धा. परियहतो उ देसूणो' अर्धः पुदगलपरावर्तों देशोनः, प्राप्तभावनमस्कारस्योत्कर्षतोऽप्येतावन्मात्र-18
संसारभावात् , नानाजीवान् प्रति पुनर्नास्त्यन्तरं, न खलु स कश्चनापि कालोऽस्ति यत्र सर्वथा न कस्यापि लोके नम|स्कारसंभव इति, द्वारम् । भावे तु विचार्यमाणे नमस्कारो भवेत् क्षायोपशमिके, एतच्च प्राचुर्यमङ्गीकृत्योक्तम् , अन्यथा |
॥४९२॥
SXS
Jan Education
For Private Personal Use Only
inelibrary.org
