________________
************
तेने (
के०) तुं एकलोज (सहसि के०) सहन करे बे. पण ते वखत तेमां नुं (तुह के०) तहारे (सरसि के०) शरण करवा योग्य ( कोइ वि के० ) कोइपल (न) तुं नथी. ॥ ७१ ॥
नावार्थ- श्रा जगत्मा परलोकने विषे कांइ पण सहायता करवाने न सम ॐ एवां माता पिता स्त्री पुत्रादिक सौ पोत पोतानां स्वार्थी ठे. पण कोई कोरनुं नथी. जेमके, नपर लखेलां घरनां माणसोने एवो निश्चय थाय बे के, हवे या पथारीमां सूवारेलो मारास जीवशे नही. एवं धारीने ते सूतेला माणसने. महा भरपूर वेदनामां तरफरतो नजरे जोइन पण कहे बे के, तमे मने कां कहो बगे ? एटले तमे बानी ते संचय करेलुं, आपेलुं, मूकेलं, दाटेलुं कांइ देखा को हो ? एवी रीते पोतानो स्वार्थ साधवानी वातो करे बे. तथा तेना मरी गया पी पण केवल पोतानो स्वार्थ संजारी संजारीने रुए बे, के, आटले काम अधुरुं मूकीने गया! पण तेन एम नथी विचारतां के, ज्यांनी समजलो यो त्यां श्री मांगीने चोके सूतां सूची पण एसे आपणुं, वैतरुं कूट्यां करधुं बे. परंतु ते
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
***********************
www.jainelibrary.org
