________________
एरि
द्वितीय
प्रकाशे | देशविरति
खरूपं
॥१४३॥
जं इत्थ जणपसंसाइ, परभवे सुगइमाइ होइ फलं । मुझे अदत्तदाणे, तं जायं नागदत्तस्स ॥ २३ ।। जिनलाभ
गाथार्थः सुगमः। भावार्थस्तु कथानकगम्यः, तच्चेदं--
वाणारस्यां नगर्यां जितशत्रु म राजाऽऽसीत् । तत्र चैको धनदत्तनामा श्रेष्ठी-वमति स्म । तस्य धनविरचिते
श्री म भार्या । तयोश्च नागदत्तनामा पुत्रः । स च बाल्यावस्थायामेव सद्गुरुमंयोगाजिनधर्मश्रद्धाममात्मप्रबोधग्रन्थे
वाप्य संसाराद्विरक्तः सन् अदत्तादानविरमणव्रतं जग्राह, अन्यान्यपि व्रतानि नियमांश्च प्रपन्नवान् । एकदा ॥१४३॥ |तन्नगरश्रेष्ठिकन्यया नागवसुनाम्न्या जिनपूजार्थ जिनालये व्रजंतं मार्गे तं नागदत्तं दृष्ट्वा तद्रूपसौभाग्यादिमोहि
तया सत्या 'ममास्मिन् भवेऽयमेव भास्तु' इति मनसि निश्चयं विधाय वजन प्रति चिंतितार्थों निवेदितः । | ततो जनकोऽपि तन्निश्चयं विज्ञाय नागदत्तपितुर्ग्रहं गत्वा तदने स्वकन्याभिग्रहं निवेदयामास । तदा सांसारि8|कभोगमनिच्छताऽपि नागदत्तेन सह तस्या विवाहः संयोजितः। तत एकदा तन्नगरकोपालस्तां कन्यां दृष्ट्वा तद्रू
पमोहितः सन् श्रेष्ठिपार्श्वे स्वपुरुषान् संप्रेष्य तां मागितवान् । तदा श्रेष्ठिना भाणतं-' एषा कन्या तु मया नागदत्ताय दत्ताऽस्ति, ततो नान्यस्मै पुनातुं शक्यते, 'सकृत्कन्याः प्रदीयते' इति नीतिवचनात् ।' ततः कोपालः स्वपुरुषमुखीत्तां प्रवृत्तिं श्रुत्वा कुपितः सन् अहर्निशं नागदत्तस्य छलान्वेषणं चकार । अथैकदा चंचलतरमश्वमारुह्य राजवाटिकां गच्छतो राज्ञः कर्णात् कुंडलमपतत् , तच्च नगरे बहुधा गवेषितमपि न क्वापि लब्धं । तस्मिनवसरे जिनगृहं गच्छता नागदत्तेन मार्गे तत्कुंडलं दृष्ट्वापि स्वयमदत्तादानस्य प्रत्याख्यातत्वात्तदगृहीत्वा जिनगृहं
Jain Education Inter
For Private & Personal use only
www.jainelibrary.org