________________
वैराग्य
- नथी. त्यारे तेमना स्वामीओ (डोसाना पुत्रो) वली ते स्त्रीयोने समजावीने डोसानी चाकरीमा वलगाडे छे. त्यार | | पछी एक दिवसे ते सर्वे स्त्रीयो, संप करीने पोतपोताना भरतारने कहे छे के, तमारा पितानी अमें घणी घणी |
भाषांतर शतकम् | चाकरा कराए छोए, तायपण ते वृद्धपणामा चाकरी करीए डीप तोयपण ते बद्धपणामां दिनी विकलताथी. अमारी कोली चाकरीता जगने वदले. उलटोBAPER
सहित | अपजश आपे छे, माटे तमने जो अमाझं कयुं मानवामां न आवतुं होय, तो बीजा कोइ माणस पासे ते डोसानी || ॥ ६१ ॥ चाकरी करावो, एटले खबर पडशे. पछी ते पुत्रोए तेमज कयु. त्यार पछी केटलाएक दिवसे पूछयु के, हे पिताजी | ॥ ६१ ॥
K. केम हवे सारीरीते चाकरी थाय छे ? त्यारे ते डोसो बोल्यो के, भाइ ! शुं कहुं महारुं मन जाणे छे, कांइ कहे* वानी वात नथी. एवीरीते डोसानु बोलवू सांभळीने, ते सर्वे स्त्रीयो पोताना पतिने कहेवा लागी के, तमे अमारुK का नहोता मानता, पण हवे जख मारीने मान्यु !! इत्यादिक रीते बोलीने, ते डोसाना अवगुण पोताना पतिना |K Invi हृदयमां सारीरीते ठसाव्या. ते पुत्रो पण ते स्त्रीयोनुं कहेवू मान्य करीने, पोताना पितानो तिरस्कार करवा लाग्या. In
ए रीते च्यारे तरफनुं दुःख भेगुं थवाधी, ते डोसाए पोको मृकवा मांडी. ते सांभलीने ते स्त्रीयो बोली के, आपणा ससराने अन्न पचतुं नथी, ने वगर विचार्यु खा खा करे छे, तेथी चुक आवती हशे. माटे लावो ! |N देवता वडे शेकीए. पछी ते स्त्रीयो पण लुगडांना डुचा सारो पेठे उना करीने जेम डाम दे, तेम डोसाने शेके छे; तेथी ते डोसाने घणी पीडा थवाथी डोसो ना ना कहेतो जाय छे, तोपण पराणे पराणे शेके जाय छे, अने मनमा | विचारे छे, आ डोसाए लोकमां अमारी बहु फजेती करी छे, माटे फरी फरीने आवो लाग मलवानो नथी. एम
___JainEducation IntemanALo1005
For Private & Personal Use Only
|
ww.jainelibrary.org