________________
वैराग्य- || वधारे गभरामणमां नाखे छे, अने पोते ज्यारे निराश .थाय छे, त्यारे निसासा मुकीने छेवटे तेने धर्मनुं शरण भाषांतर शतकम् ।। बतावे छे, पण तेमांथी कोइथी कांइपण दुःख लइ शकातुं नथी. माटे हे जीव ! परिणामे धर्मनुं शरण तो करवुज सहित ॥ ३३ ॥ ३५ पडे छे, तो प्रथमधीज तुं धर्मनुं शरण कर. कारण के जे धर्मना प्रभावधी तहारे फरीथी एवं दुःख भोगवयु पडे नही, IIE
॥३३॥ | माटे तेवा धर्मने कर. ॥ २०॥ ___मा जानीहि हे जीव व पुत्रकलत्रादि मम सुखहेतुर्भविष्यति
मी जाणसि जीवे तुमं । पुत्तकलेताइ मज्झ सुहेहेऊ ॥ निपुणं गाढं बंधनं एतत् संसारे संसरतां
निउँणं बंधण मेयं । संसारे संसरंताणं ॥ २१ ॥ ___ अर्थः-(जीव के०) हे प्राणिन् ! (पुत्तकलत्ताइ के०) पुत्र तथा स्त्री इत्यादिक जे ते [मज्झ के०] महारे (सहPा हेऊ के०) सुखनु कारण थशे, एम (तुमं के०) तुं [मा जाणसि के] न जाणीश. केमके, (संसारे के०) संसारने विषे JE (संसरंताणं के०) नरक तिर्यच इत्यादि रूपे भ्रमण करता एवा जीवोने [एयं के०] ए पुत्र कलत्रादिक जे तेज, उलटा PE (निउणं के०) अतिशे गाढ एवा [बंधणं के०] बंधनरूपे थाय छे. ॥ २१ ॥
भावार्थ:-अरे रे जीव ! तहारी शी विपरीत बुद्धि थइ छे ? के, दुःखनु कारण छे, तेनेज तुं, एकांते सुखनुं
Jain Education Interne 4161010_05
For Private & Personal use only
C
ww.jainelibrary.org
