________________
सहित
हा इति खेदे हे जीव हे आत्मवैरिन् च सुबह परताग्रे खेत्स्य से शोचिंप्यसे बैराग्य हा जीव अप्पवेरि अं । सुवेहुं परेउ पिभूरिहिसि ।। ५३ ।।
भाषांतर शतकम्
__ अर्थ- (जीव के०) हे जीव ! ते दैवयोगथी (जीणध्मो के०) जिनधर्म जे ते (उवलदो के०) पाम्यो. परंतु (पमा॥१०॥ Iril यदोसेणं के०) आलस्यादिक दोषे करीने (अणुचिण्णो के०) सेव्यो (नय के०) नथी. (हा के०) आ घणी खेद कारक mil ॥१०॥
वार्ता छे. (अ के०) वली (अप्पवेरि के०) हे आत्माना वैरिन् ! (परओ के०) परलोकने विषे तुं (सुबहु के०) अतिशेक 4 घj (विमूरिहिसि के०) खेद पामी. अर्थात् धगोज पश्चाताप करीश. ॥ ५३॥
भावार्थ-हे आत्मन् ! सर्व सुखनी प्राप्सिनु कारण एना जैनधर्मने पामीने, केवल प्रमाद दोषधीज, ते धर्मर्ने । + सेवन तें कयु नही. माटे तुंतहारी थयो. माटे तुतहारी मेलेज तहारा आत्मानो महोटो शत्रु थयो. एटले आ| स्मानी हत्या करनारो थयो माटे तु मरण पामीने परलोकमां शशिप्रभराजानी पेठे घणोज शोक करीश, ॥ ५३ ।। | ते शशिप्रभराजानी कथा नीचे प्रमाणे जाणवी.
कथा ६ ठो. सावत्थी नगरीने विषे शूरप्रभ, अने शशिप्रभ एवे नामे बे भाई राज्य भोगवता हता. तेवामां एकाद समयने । | विषे, ज्ञानी गुरु श्री धर्मधोषसूरि नगरीनी बहार उद्यानने विषे पधार्या. वनपालके जइ राजाने वधामणी दीधी.
Jain Education Intet
2 010_05
For Private & Personal use only
|www.jainelibrary.org
