________________
453
तान् जघान । सुतान् हतान् ज्ञात्वा तत्पिता युद्धार्थ निर्ययौ । सोऽपि देखया जितो वक्षः खगः प्राह“हे पुत्र ! किमेवं मां कदर्थयसि ? वद सत्यं” । कुमारो नत्वा जगौ-“हे पितर् ! इयं तव पत्नी न || वर्या, मया तु वक्तुमपि न शक्यते” । इतोऽकस्मान्नारदस्तत्राच्येत्य कुमारं प्राह-“तव पितरौ कृष्णरु-18| क्मिण्यो विद्यते, त्वदपरमातुः जानुपुत्रो यदि प्राक् परिणेष्यति तदा त्वन्मात्रा पणीकृता वेणी दास्यते, केशदानविप्लवेन त्वषियोगशुचा च सत्यपि त्वयि एवं विधे पुत्रे रुक्मिणी मरिष्यति” । तदाकर्ण्य हृष्टो | ४ विद्यया विमानारूढो नारदयुक् पारिकोद्याने समाययौ । सविमानमृर्षि बहिर्मुक्त्वा वेषान्तरनृत्स जानू-18
पाहार्थमागतां कन्यामपहृत्य नारदोपान्ते मुमोच । कृष्णोद्यानं विद्यया च्युतपुष्पफलं व्यधात् । जल
तृणादिकं सर्व विवाहार्थ मेखितमदृश्यं कृत्वा बहिर्वाहमवाहयत् । ततस्तव्ययजवस्पृहयाखुर्जानुः खेलयितुं || 18| तमन्धमारूढः, प्रद्युम्नेन विद्यया हयात् पातितः । तदा खोका जहसुः । | अथ प्रद्युम्नो विजीजूय वेदादि पठन् कस्यचिदिन्यस्य हट्टस्थां कुनिकां दासी मुष्टिघातात्सरलां चक्रे । ततस्तया दास्या स जामागृहे नीतः। जामया दासीरूपं तबाधां च श्रुत्वा विजं नत्वोक्त“जो विज! रुक्मिणीतो मामधिकसुरूपां कुरु” । सोऽपि जगौ-"त्वं मुष्मितं शिरः कृत्वा जीर्णवासः । परिधायेमां विद्यां विजने साधयसि तदा स्वेप्सितं स्यात्' । तया तथा कृतं । ततः प्रद्युम्नो रुक्मिणी-1 गृहे गत्वा कृष्णसिंहासन उपविष्टः । तं वीदय रुक्मिणी जगौ| कृष्णं वा कृष्णजातं वा, विना सिंहासनेऽत्र हि । अन्य पुमांसमासीनं, सहन्ते न हि देवताः ॥१॥
44284402020-
24S
AAKA-96492
JainEducation International 2010-05
For Private & Personal Use Only
*
www.jainelibrary.org
