________________
उपदेशप्रा.
स्तंज.
१२
॥१३६॥
302 अत्र बहु वक्तव्यमस्ति, तत्तु तच्चरित्रतो ज्ञेयम् , अत्रात्मप्रशंसा न कार्येत्युपदेशः।
आत्मप्रशंसाकरणान्मरीचि-नीचाख्यगोत्रं समुपायं कर्म । उत्सूत्रवाक्याधि जवानसङ्ख्यान्, बज्राम नव्यैर्न तथा विधेयम् ॥ १॥ इत्यब्ददिनपरिमितोपदेशसङ्ग्रहाख्यायामुपदेशप्रासादग्रन्थवृत्तौ पाविंशे
स्तम्ने एकविंशत्यधिकत्रिशततमं व्याख्यानम् ३३१ ॥
॥ अथ छाविंशत्यधिकत्रिशततमं व्याख्यानम् ३२५ ॥
अथ तत्त्वदृष्टिमाहरूपे रूपवती दृष्टि-दृष्ट्वा रूपं विमुह्यति । मङ्गत्यात्मनि नीरूपे, तत्त्वदृष्टिस्त्वरूपिणी ॥१॥ रूपवती पुजलस्वरूपग्राहिणी दृष्टिः चक्षुः रूपं श्वेतादिनेदं दृष्ट्वा रूपे वर्णादौ विमुह्यति । तु पुनः अरूपिणी रूपरहिता दृग्ज्ञानरूपा आत्मचैतन्यशक्तिलदाणा तत्त्वदृष्टिः नीरूपे निर्गतमूर्तधर्मणि श्रात्मनि 8 आत्मस्वरूपे मजति मग्नतां प्राप्नोति, अतोऽनादिकालीनं वाह्यदृष्टित्वं विहाय स्वरूपोपयोगे दृष्टिः कार्या।
ग्रामारामादि मोहाय, यदृष्टं बाह्यया दृशा । तत्त्वदृष्ट्या तदेवान्त-नीतं वैराग्यसम्पदे ॥५॥ बाह्यदृष्ट्या यद्धामारामादि दृष्टं मोहाय स्यात् असंयमवृध्ये स्यात् तदेव ग्रामादिकं तत्त्वदृष्ट्या स्वप-18
॥१३६॥
___JainEducation international 2010
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
