________________
श्रीकल्प
मृत्रे ॥२१७॥
कल्पमञ्जरी
टीका
परिभंसेमि" ति कट्ठ पउरं रयपुंज उप्पाडिय पहुस्स सासोच्छासं निरुंधइ। तह वि पहुं अक्खुद्धं दट्टणं पच्छा से तिक्खतुंडाओ महापिचोलियाओ विउब्धिय ताहि दसावेइ, निदंसावेइ, उबदसावेड तेण पहुसरीराओ पबलरुहिरधारा निस्सरेइ, तहवि पहू नो चलेइ। तओ पच्छा तिकखविसभरियकंटयाइं विच्छियसयसहस्साई विउव्विय पहुं उपसग्गेइ। पच्छा तेण विगरालसुंडे तिक्खदंते दंती पिउचिए । से णं मुंडाए भयवं उद्याविय अहे पाडेइ, तो छुरियतिकवदंतग्गेण विदारिय पाएहिं मदेइ। तभी से भयभेरवेण पिसायरूवेण भोसेइ। तओ सीह विउधिय पह सरीरं फालेइ। तए णं भगवओ उरि महाभारं लोहमयं गोलयं पक्खिवेड । एवं सप्परिच्छसूयरभूयपेयाइकएहिं नाणाविहेहि उबसग्गेहि उपसग्गिोऽवि भगवं अविचलिए अकंपिए अभीए अतसिए अत्तत्थे अणुबिग्गे अक्खुभिर असंभते तं उज्जलं मह पिउलं घोरं तिव्वं चंडं पगाढं दुरहियासं वेयणं समभावेण सम्म सहेइ खमेइ तितिक्खेइ अहियासेइ नो णं मगसावि तस्स असुहं चिंतेइ, तुसिणीए धम्मज्झाणोवगए चेव विदरइ। एवं से संगमे देवे जणवयविद्यारं विहरमाणं भगवं पच्छा गमिय छम्मासं जाव उबसग्गी तहावि बहुस्स बजरिसहनारायसंघयणतणेण न पाणहाणी जाया।
एवं णं विहरमाणे भगवं संवच्छरं साहिय मासं सचेलए, तो परं अचेलए होत्था।
तए णं से समणे भगवं महावीरे पुवाणुपुचि चरमाणे गामाणुगाम दूइज्जमाणे बीयं चाउम्मासं रायगिहस्स णयरस्स नालंदाभिहाणे पाडगे मासमासकाखमणतवेणं ठिए। तत्थ णं पढममासक्खवणपारणगे विजयसेष्टिणा भगवं पडिलाभिए १ । एवं बितियपारणगे नंदसेठिगा, तइयपारणगे सुनंदसेठिणा, चउत्थपारणगे बहुलमाहणेण पडिलाभिए । सबत्य पंच दिव्वाई, पाउब्भूयाई २ । एवं तइयं चाउम्मासं चंपाए णयरीए दुदुमासक्खमणेण ठिए ३। चउत्थं चाउम्मासं चउम्मासक्खमण विठुचंपाए ठिए ४। पंचमं चाउम्मासं भदियाए णयरीए नाणाविहाभिग्गहजुत्तेणं चाउम्मासक्खमणेणं ठिए ५। छटुं पुण चाउम्मासं भदियाए णयरीए नाणाविहाभिग्गहजुत्तेणं चाउम्मासियतवेणं ठिए ६ । सत्तमं चाउम्मासं आलंभियाए णयरीए चाउम्मासियतवेण ठिए ७। अट्ठम चाउम्मासं रायगिहे णयरे चाउम्मानियतवेण ठिए ८ ॥५०८९॥
छाया-ततः खलु स श्रमणो भगवान् महावीरोनावोऽवतरति, अवतीर्य महाऽरण्ये शून्यागारे रात्रिके कायोत्सर्गे
मूल का अर्थ-तए णं' इत्यादि । तत्पश्चात् श्रमण भगवान् महावीर नौका से नीचे उतरे और एक महारष में जाकर सूने घर में रातभरका कायोत्सर्ग करके स्थित हो गये । वहाँ मध्य रात्रि के समय
भूगना म-'तए णं' त्या. त्या२पछी भगवान नामाथी नीये तरी महा२९य त२५ यासी નીકળ્યા. આ અરણ્યમાં એક સુનું ઘર હતું. ત્યાં આખી રાત કાર્યોત્સર્ગમાં ઉભા રહ્યા. ત્યાં મધ્યરાત્રિના સમયે માયીક
पसर्ग वर्णनं चतुर्मास वर्णनं च।
०८९॥
॥२१७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org