________________
समराइच्च-५ कहा।
नवमो
भवो।
॥९२०॥
१९२०
वल्लहा सा पुरन्दरस्स मोहदोसेण पसत्ता अज्जुणाभिहाणे नियदासे । मुयमणेण सवणपरंपराए, न सहहियं सिणेहओ। अइक्वन्तो कोइ कालो । अन्नया य'मा संताणविणासो हवउ' ति साहियं से जणणीए। पुत्त, न सुन्दर ते महिलिया ता मा उवेक्खसु त्ति। चिन्तियं पुरन्दरेण । न खलु एयमेवं भवइ । अभिन्नचित्ता मे पिययमा, अम्बा य एवं वाहर । निबद्ध वेराओ य पायं सासुयावहओ। अमच्छरिणी य अम्बा, पिययमा उण पगरिसो गुणाण । चवलाओ य इत्थियाओ त्ति रिसिवयणं, न य अन्नहा हवइ । विसमा य मयणबाणा । ता परिक्खामि ताव एयं ति । चिन्ति ऊण पइरिकमि भणिया नम्मया। सुन्दरि, रायासेणं गावं मए माहेसरं, आगन्तव्यं च सिग्यमेव । ता सुन्दरीए कइवि दियहे सम्ममासियव्वं ति । नम्मयाए भणियं । अजउत्त, अहं वि गच्छामिः की इस मैम तए विणा सम्म ति भणमाणी परुझ्या एसा । भणिया य पुरन्दरेण । सुन्दरि, अलं सिणेहकायरयाए, न मम तत्थ खेवो त्ति । नम्मयाए
बल्लभा सा पुरन्दरस्य मोहदोषेण प्रसक्ताऽर्जुनाभिधाने निजदासे । श्रुतमनेन श्रवणपरम्परया, न द्धितं स्नेहतः । अतिक्रान्तः कोऽपि कालः । अन्यदा च 'मा सन्तानविनाशो भवतु' इति कथितं तस्य जनन्या । पुत्र ! न सुन्दरा ते महिला, ततो मोपेक्षस्वेति । चिन्तित पुरन्दरेण । न खल्वेतदेवं भवति । अभिन्नन्दित्ता मे प्रियतमा, अम्बा चैवं व्याहरति । निबद्धौरे च प्रायः श्वभूबध्यौ । अमत्सरिणी चाम्बा, प्रियतमा पुनः प्रकर्षों गुणानाम् , चपलाश्च स्त्रिय इति ऋषिवचनम् , न चान्यथा भवति । विपमाश्च मदनबाणाः। ततः परीक्षे तावदेतामिति । चिन्तयित्वा प्रतिरिक्त भणिता नर्मदा । सुन रि ! राजादेशेन गन्तव्यं मया माहेश्वरम् , आगन्तव्यं च शीत्रमेय । ततः सुन्दा कत्यपि दिवसान् सम्यगासितव्यमिति । नर्भदपा झणितम् । आर्यपुत्र ! अहमपि गच्छामि, कीदृशं मम त्वया विना सम्यगिति भणन्ती प्ररुदितैषा । भणिता च पुरन्दरेण । सुन्दरि ! अलं स्नेहकातरतया, न मम तत्र क्षेप (विलम्ब) इति । नर्भदया मणितम् । आर्यपुत्रः प्रमाण
१ सम्वसत्तेसु, ण एत्तिय कालं सासुयसुण्हाण बइयरो लक्खिओ (क.) पा.शा.। २ मे डे. शा. पा. ज्ञाः ।
Jain Education
For Private & Personal Use Only
Kapelibrary.org
