________________
नवमो भवो।
समराइच-ला सहियायणाओ य निसुओ एस वइयरो। तो 'थाणे अहिलासो' ति हरिसनिब्भरेण पेसियाओ इहं । आगच्छमाणीओ य 'संपन्नम
म्हाण समीहियभहियं' ति मयणगोयेरादीयपियारसुहसमेयाओ पवड्रमाणेण सुहाइसरण इह संपत्ताओ त्ति । चिन्तियं च एयासिम
णुरायमन्तरेण । कुमारेण चिन्तियं । हन्त अत्थि एयासिं ममोवरिमणुरामओ, अणुरता य पाणिणो आयई न गणेन्ति, आयण्णन्ति ॥९०३॥ वैयणं, गेहन्ति निबियप्पं, पयन्ति भावेण, संपाडेनि किरियाए । ता इमं एत्थ पत्तयालं । करेमि एयासि धम्मदेसणं ति। चिन्ति
ऊण जंपियं कुमारेण । भोईओ, किमेवमेयं, अत्यि तुम्हाण ममोपरि अणुराओ त्ति। एयमायण्णि ऊण हरिसविसायसारं 'हन्त किमेयमतिगम्भीरं मन्तियंति चिन्तिऊण वामचलणङगुट्टयालिहियमणिकोट्टिमं सविसेसबन्धुराहि न जंपियमिमीहिं । कुन्दलयाए भणियं । कुमार, अभणमाणीहिपि वायाए साहियमिमीहिं कुमारस्स अहिप्पेयमिमिणा संभमेण दिव्यबुद्धीए अवहारेउ कुमारो। कुमारेण भणियं ।
॥९०३॥
इह । आगच्छन्त्यौ च "संपन्नमावयोः समीहिताभ्यधिकम्' इति मदनगोचरादिकविकारसुखसमेते प्रवर्धमानेन सुखातिशयेनेह संप्राप्ते इति । चिन्तितं चैतयोरनुरागस्यान्तरेण । कुमारेण चिन्तितम् । हन्त अस्त्येतयोर्ममोपर्यनुरागः, अनुरक्ताश्च प्राणिन आयति न गणयन्ति, आकर्णयन्ति वचनम् , गृह्णन्ति निर्विकल्पम् , प्रवर्तन्ते भावेन, संपादयन्ति क्रियया । तत इदमत्र प्राप्तकालम् । करोम्येतयोधर्मदेशनामिति । चिन्तयित्वा जल्पितं कुमारेण । भवत्यौ ! किमेवमेतद्, अस्ति युवयोममोपर्यनुराग इति । एतदाकर्ण्य हर्षविषादसारं 'हन्त किमेतदति गम्भीरं मन्त्रितम्' इति चिन्तयित्वा वामचरणाङ्गुष्ठलिखितमणिकुट्टिम सविशेषबन्धुराभ्यां न जल्पितमाभ्याम् । कुन्दलतया भणितम् । कुमार! अभणन्तीभ्यामपि वाचा कथितमाभ्यां कुमारस्याभिप्रेतमनेन संभ्रमेण, दिव्यबुद्धयाऽवधारयतु कुमारः । कुमारेण भणितम् ।
E-CA
१ -गोयरिगयाओ पा. शा. । २ नो वयणं डे, शा.
Jain Educat
ational
For Private & Personal use only
withinelibrary.org
