________________
राइच्चकहा
६१५॥
1
1
1
सुतहा धम्मदेसणापुव्यं भणिया से भारिया । सुन्दरि, किं बहुणा जंपिणं; साडियं रक्खेज्जसु ति । तओ एवं ति भणिऊण विद्वा वास । चिन्तियं च से भत्तारेणं । नूणमेसा दुच्चारिणी, कहमन्नहा मे ससा एवं जंपर ति; ता अलमिमीए । कयं पत्तवेड्डें । उवविद्वाय एसा संयणीए । संवाहिया से चलणा । उस्सिक्किओ दीवओ । निरूवियं तम्बोलपडलयं । त विजमाणी वारिया दहरणं 'मा निवज्जसु'त्ति । तीए चिन्तियं । हन्त किँमेयं, परिहासो भविस्सह त्ति । णुवन्ना एसा । उ से दइओ 'कहं कुविओ खु एसो 'त्ति संखुद्धा एसा । भणियं च णाए 'अज्जउत्त, किमेयं' त्ति । तेण भणियं । न किंचि, अविय नीर मे गेहाओ । तओ सा 'किं मए दुक्कडं कयं 'ति चिन्तयन्ती उद्विया सयणीयाओ । तुवनो एसो | येववहुचिन्तावसाणे य उवगया से निद्दा | इयरी बिउवविद्वा मसूरए । न सुमरिओ अत्तणो दोसो । गहिया महासोरणं । चिन्तियं च णाए । को मे गुणो Xxतिमन्दिरप्रवेशकाले एव यथा स शृणोति तथा धर्मदेशनापूर्वकं भणिता तस्य भार्या । सुन्दरि ! किंबहुना जल्पितेन, शाटिकां रक्षेति । तत एवमिति णित्वा प्रविष्टा वासगेहम् । चिन्तितं च भर्त्रा - नूनमेषा दुश्चारिणी, कथमन्यथा मे स्वसा एवं जल्पतीति, ततोऽनया । कृतं प्रसुप्तचेष्टितम् । उपविष्टा चैषा शयनीये । संवाहितौ तस्य चरणौ । +उज्ज्वालितो दीपः । निरूपितं ताम्बूलपटलकम् । ततो निपद्यमाना (शयाना) वारिता दयितेन 'मा निपयस्व' इति । तया चिन्तितम् - हन्त किमेतद्, परिहासो भविष्यतीति । निपन्नैषा । उत्थितस्तस्य दयितः । 'कथं कुपितः खल्वेषः' इति संक्षुब्धैषा । भणितं चानया 'आर्यपुत्र ! किमेतद्' इति । तेन भणितम् - न किञ्चिद्, अपि च निःसर मे गेहाद् । ततः सा 'किं मया दुष्कृतं कृतम् इति चिन्तयन्ती उत्थिता शयनीयात् । निपन्न एषः । स्तोकबहुचिन्ता“सोवणयं रइमंदिरं” पाइयलच्छी २२० । पाइयलच्छी, १६
Jain Education national
१ नूर्ण में भारिया क । २ वेडयं क । ३ नास्ति पाठः क ख पुस्तके । ४ किमेयं ति क। + संधुकिअं उदीरिअं उज्जालिभयं च तेअविअं । संदुमिअं ऊसिक्किअं उन्मुत्तिअयं च तेअविअं ॥
For Private & Personal Use Only
सतमो भवो ।
।।६१५ ।।
inelibrary.org
