Page Text
________________
૨૮]
શિખ્યા બના
[ ક ?
પાળનાર માણસના શરીરમાં એટલી કૃતિ રહે એટલે ઉપરથી મીઠું બેલનારાથી તો માણસ છે કે તેને કોઈ કામ કરવાની તક મળી છે તે ઘણી વખત થાપ ખાઈ જાય છે ત્યારે કડવું એકદમ ઉત્સાહ પૂર્વક કરી દે છે. જે તેને સત્સ- બોલનારાથી તો માણસ ચેતીને ચાલે છે. તેથી ગતિનો લાભ મળે તે ધર્મ કરવામાં એટલે કે ઉપરની મીઠાશ કંઈ કામની નથી. ખરી રીતે તો તપ કરવામાં, પરોપકાર કરવામાં સમાજ સેવા જેની જીમમાં મીઠાશ છે, તે અંદરથી પણ તેજ વગરના કામમાં આગળ પડતો ભાગ લઈ કોમળ ને ચેખા દીલને હે વો જોઈએ. શાસ્ત્રમાં સષ્ટિની દૃષ્ટિમાં આદર્શ બની જાય છે. કોઈ કઈ - ૪ પ્રકારના માણસ બતાવ્યા છે. ૧ ઉત્તમ મનુષ્ય વાર આકસ્મિક પ્રસંગોમાં પોતાના માલિકનું, એ છે કે જે ઉપરથી ને બહારથી એક સરખો પિતાના ઘરનું કે પાડોશી આદિનું કામ ઉપાડી મીઠા, કમળ ને ચેખા દીલ તે દ્રાક્ષ સમાન લઇ બ્રહ્મચર્યનો પ્રભાવ જગજાહેર કરી દે છે. છે. ૨ મધ્યમ મનુષ્ય, એ છે કે જે ઉપરથી કઠણ
લંગટને સાચો એટલે પરસ્ત્રી ત્યાગી અથવા પણું અંદરથી ચેખે ને કોમળ તે શ્રીફલ (નારીયથામાં પૂર્ણ બ્રહ્મચર્ય એ એ એક ગુણ છે ચલ ) સમાન છે કેમકે તે ઉપરથી બટુક બોલો કે તેના પ્રભાવથી નિદ્રાદેવી તેને એટલી બધી લાગે પરંતુ પરીપાક કાળે તે હિતકારક હોય છે. અચેત નથી કરતી કે જેટલી કમી પુરૂષોને અચેત ૩-અધમ મનુષ્ય તે છે કે ઉપરથી મીઠે પણ કરી દે છે. આ એ ગુજ્જ છે કે કે હિંદુ
અંદરથી મેલો તે બદરીફલ કહેતાં બોર જે અને કાણુ મુસલમાન દરેક કામ દરેક સમયમાં
હોય છે એટલે કે ઉપરથી વર્તમાન ને બે લવામાં તેને પૂર્ણ માને છે અને ભવિષ્યમાં માનશે. બ્રહ્મ- ભલાઈ ભાસે છે, પણ અંદરથી પસાર વિનાનો ચર્યના ગુણ જગજાહેર છે.
હેય છે૪ અધમાધમ મનુષ્ય એ છે કે જેવા
ઉપરથો બટુક બોલા તેવાજ અંદરથી પણ કઠેર બ્રહાચર્ય ગુણધારીજ આ લોકમાં ધર્મ
હોય છે એટલે તે પુંગીકલ એટલે સેપ રો સમાન ધન અને યશની પ્રાપ્તિ કરી પરલોકનું ભાતું કરી
છે, તેથી જેના હૃદયમાં કોમળતા છે તેની જીભની શકે છે. કેમકે જેને લંગોટ સાચો છે, તેનાં જ
મીઠાશ સોનામાં સુગંધીનું કામ કરે છે. મગજ લર હોય છે અને ઉંડા તત્વોની અને
એકંદર રીતે મીઠું બોલનાર કોઈને ' અમાવત ઉંડા અને દીર્ષ વિચાર કરવાની શક્તિ તેનામાં
થતજ નથી. તે માણસ સર્વેને પ્રિય લાગે છે, આવી જાય છે. ખરી વાત છે કે
અને તેને ગમે તેવું કામ હોય તો પણ તે બી નરે શી રતન મેં , રતનાજી રવાના પિતાના બનાવી લઈ તે પિ નું કામ સહેલાઈથી જિીન ટોજી સંવા, રહી ને માન | કરી શકે છે. તેનો કોઈ દુશ્મનન હેતેજ નથી. ૧ કામમાં મીઠારા-એ એક એ ગુણ છે
જીભની મીઠાશ એજ બોલવાની શક્યતા છે.
જીભની મીઠાશ ન હોવાને લીધે તે કેટલાક કે તે ગુણ જેનામાં હોય છે તે વેરીને પણ વશ
નિ:સ્વાર્થી સેવા કરનારા હોવા છતાં તેમના ઉપર કરે છે, પરંતુ તે સાથે યાદ રાખવું કે જીમની મીઠાશ હોય એટલે મેલવામાં મધ જેવી મીઠ
સમાચાર પત્રોમાં કટુક ને છડા શબ્દોની ભરમાર હષ અને અંદરખાનેથી મેલો હોય તો તેવી
કરી પિતાનું હૈયું ખાલી કરી દે છે આમની મીઠાશની અપેક્ષાએ તો કડવું બેલનારા પણ
મીઠાશ ન રાખનારા એટલે તે બટુક બોલનારા સારા છે. કહ્યું પણ છે કે
સવે કાઇને ખારા અગર સમાન લાગે છે, એવું
બોલનારા વાત વાતમાં શબ્દ શબ્દમાં વઢી પડે મન મેરા સન ૩૧છા, ઘટી થાય
છે. કરાંઝીને, તતણીયાં ખાઇનેતપી જઈને, સુકા રે રી રૌના મા, તન મન % હી ર૪ ને છાકોટાથી બોલનારા કે હલકા શબ્દોને પ્રયોગ
| SR No. | 543201 |
| Book Title | Digambar Jain 1924 Varsh 17 Ank 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mulchand Kisandas Kapadia |
| Publisher | Mulchand Kisandas Kapadia |
| Publication Year | 1924 |
| Total Pages | 42 |
| Language | Hindi |
| Classification | Magazine, India_Digambar Jain, & India |
| File Size | 8 MB |