________________
વર્ષ ૧૬
દિ
કારતક
. '
:
''
-
અંકેઃ ૯
-
૨૦૧૬ 30/૬૩૩
-
:
તે કાલે અને આજે
વિદ્ય શ્રી મેહનલાલ ચુનીલાલ ધામી
વધારે નહિ, કેવળ બે ત્રણ દસકા પહેલાના સમય તરફ નજર કરે. તે સમયે આપણે દેશ પરદેશી સત્તાની ધુંસરી તળે હતે. તે સમયે અંગ્રેજ શાસકેની બોલબાલા હતી. તે સમયે રાષ્ટ્રને પરદેશી ગુલામીની જંજીરેથી મુક્ત કરવાની એક લડત મંડાણી હતી. ૬.
આમ તેંત્રીસ કરોડની જનતા ગુલામીને બોજ ઉઠાવી રહેલી હોવા છતાં તે કાળે ભારતની નૈતિક સંપત્તિ નષ્ટ નહોતી થઈ.
તે કાળે રૂશ્વતખેરી જરૂર હતી પણ આજના જેવી વકરેલી નહોતી..
તે કાળે લેકશાહીની નાગચૂડ ભીંસી રહી હતી. પરંતુ આજની માફક અજગર સમી નહોતી બની.
તે કાળે કરવેરા પણ હતા. પરંતુ આજની માફક જનતાનું રકત શેકી લે એટલા ભયંકર તે હતાજ નહિં.
તે કાળે અનાજ છૂટથી મળતું હતું. સવાથી બે રૂપિયે મણ મળતું હતું. કયાંય અછત નહતી, કયાંય મેંઘવારી નહોતી, કયાંય દગલબાજી નહતી, કયાંય ભેળસેળ પણ નહોતી.
આજ એની એ જનતા છે, એની એ જમીન છે. એના એ ખેડૂતે છે. પણ અનાજની છત એની એ નથી. કારમી અને કૃત્રિમ અછત, માનવીના હૈયામાં દહ ઉત્પન્ન કરે એવી મોંઘવારી અને વેપારીઓની કાતિલ નફાખોરી, જેટલી આજ છે તેટલી ગઈકાલે નહેતી અને ગઈકાલ કરતાં બે દશકા પહેલા નહતી.
તે કાળે દૂધ, દહીં ને ઘીની કોઈ પણ ગામડામાં તાણ વરતાતી નહતી. બલકે નદીઓ વહેતી હતી. દૂધ વેચવું એ હિણપત લાગતી હતી. આજ ગામડાંઓમાં નાના નાના બાળકો છાસ વગર ટળવળે છે. ઘી, માખણ, મલાઈ કે દૂધનાં તે દર્શન પણ થતાં નથી. કારણ કે જેને ત્યાં દૂઝણ હોય છે તે લેકે પિતાને વ્યવહાર ચલાવવા ખાતર દૂધનું છેલ્લું ટીપું પણ વહેચી નાખતાં હોય છે. બાળકનું પોષણ પણ પેટની આગમાં ભરખાઈ જાય છે. અને શહેર કે ગામડાંઓમાં ડેરીઓના એઠાં તળે વિદેશી દૂધનાં પાવડર પાણીમાં ડેઈને અપાઈ રહ્યા છે !
ܝܟ
