________________
88888888888888888888888888888888
મધ્યાહમાં કે ઘનઘોર. રાત્રે પિયાસી શાને ધપતા જ આગે ! કે સ્નિગ્ધ છાય તરુઓ પ્રસારે; કિન્તુ ન બેસે જરી શ્રાંતિ કાજે. પ્રસ્વેદ ભાલે ! પગમાં રૂધિર !
ના હાયના શબ્દ જરા ઉચારે ! ગળી જાજે ભલે સર્વે અંગે નાયુ હાડકાં ભલેને છે સુકાતા આ લેહિ કેરાં બિન્દુડાં ! હવે લીધેલ માર્ગે આ પગલી ના થંભશે જરા. પિયાસી જ્ઞાનનો આત્મા જ્ઞાન વિણ જંપશે કદા ?
સંત એવું ઉરમાં સદાય; ભૂલી જઈ બાહ્ય શરીર માયા. એ કતરને નિજ લક્ષ્ય બિન્દુ ને દોરતાં, પંથે સુરેખ આમે ! કદિ વસતે તણી લહેર શીળી; ફરી જતી અંગ ઉપાંગે ધીમી. હર્ષે સુવાસે કરવાને ચાહે હૈયું સદાયે પુલકિત એમનું. રે, હર્ષ કે શેક તણી નિશાની; અંકાય ના, ના કદિ હેઠપે એ. છે સૈન્ય દખે સુખમાં વા એતો; ના ક્રોધ લેશ વદને પ્રકાશે. ચક્ષુ સમેટી લઈ બાહ્ય પૃષ્ટ; ધ્યા સ્થિરે દેઢ ઉરમાં મળીને. ભૂલી જઈ બાહ્ય સુખ-દુઃખો.
એ સ્થિતપ્રજ્ઞ ઉરમાં રહે છે !! 88888888888888888889999
