________________
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવ
“પ્રભિ, આજ્ઞા આપ બનીશ પરિપાશ્વક સદ, ક મિથ્થા સર્વ દુઃખદ ઉપસર્ગો તમે વને; અરેરે, કષ્ટો સે નવ સહન થાશે ભીષણ હ્યાં. હવે આજ્ઞા આપે, વિતથ કરવા કલેશ અસુર.”
ઘેઘુર વ્યોમે ઘન ઉમટે છે, ઝંઝાઝડીઓ શત ચકરાવે !
છે, થી શું, જે વીર કયાં હવે?
વિચારને ઇન્દ્ર વદે પ્રભુને. સુણી એ ઈન્દ્રની વાણી, શાંતિથી પ્રત્યુત્તર વદે – પરમપદ પ્રાપ્તિના માર્ગે સ્વશક્તિથી જવાય છે ! ડરીને માર્ગ છોડું શું ? ના, ના ઇછું કરાય તે, “ સફળતા અન્યની સ્વાયે ક્યારે ના ચહીશ હવે !
જવા દો માર્ગ હારા એ, હાયાથે ન કે આવતાં : “અપેક્ષા લેશ ના હારી અહસાના સુમાર્ગમાં !
હાં હાથિયાની ઝડી તૂટી વ્યોમે; અંધાર, અંધાર કરાલ જામે. રે ! ના દિસે દ્વિજ, પશુય માર્ગે શ્રી વીર ત્યારે પગલી ઉપાડે ! તીક્ષણ અને પથ્થર ફેંક માગ વેરાયેલા અગ્નિસમાં સૈ ગ્રીષ્મ. ચીરાઇ જાતાં પદ રે, ધખંતા ભેંકાઈ જાતા શતિ કંટકો ! ઉની ઉની લૂ દિવસે કુંકાતી; કે ધૂળ ડેટા વપુએ ઉડાળી.
