Kalyan 1956 03 Ank 01

SR No.: 539147
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1956
Total Pages: 62
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 14

સ્વાર્થમય સંસાર
TET
એ
છે
:
-
i
rritinutritius Traininimuminiuminiiiiiiiiiiiii iiiiiii
1
11 - usiાના
Unit
જુએ ? '
આ બાલમુનિશ્રી હિરણ્યપ્રભાવિજયજી મહારાજ ----- આ સંસારમાં દીર્ધ દષ્ટિ નાંખીને જોશે, એટલે શેઠાણીએ શેઠને ચાર લાડવા કરીને શેઠને એટલે સંસાર તમને સ્વાથી માલુમ પડશે, ભાઈ, – જવા માટે વિદાયગીરી આપી. શેઠ લાડવા માતા, પિતા, ભેજાઈ, સ્નેહી કુટુંબે સ્વાર્થને લઈને જાય છે જ્યાં થોડું ચાલ્યું એટલે શેઠને રડશે, સગાઈ પણ કયાં સુધી સ્વાર્થ નહી ભૂખ લાગી એટલે પિટલી છેડીને ત્યાં લાડવા સધાય ત્યાં સુધી. આવા સંસાર ભણી કેણુ ખાવા જાય છે ત્યાં શેઠને વિચાર થયે, “કંઈ
આ લાડવા બગડી જવાના નથી કાલે ખાઈશું' એક ગામમાં શેઠ-શેઠાણી રહેતાં હતાં. આ પ્રમાણે વિચાર કરીને પિોટલી બાંધી લક્ષમી તે તેમની દાસી બની ગએલી હતી. દીધી. બીજે દિવસે પણ આ પ્રમાણે કર્યું, એટલા માટે શેઠ-શેઠાણને દાસ-દાસીઓની ત્રીજે દિવસે આ પ્રમાણે કર્યું. એથે દિવસે ખામી હતી નહી. તેમની સેવામાં ચાવીશ આ પ્રમાણે કર્યું. પાંચમે દિવસે રાત પડવાને કલાક સેવકે હાજર રહેતા હતા, પણ બધા ટાઈમ છે. શેઠ એક ધર્મશાળા આગળ પહોંચે દિવસ સરખા કંઈ જતાં નથી. પૂર્વના કર્મના છે. ત્યાંજ મુકામ કર્યો. રાતના સમયે શેઠ ઉંધી પ્રબળ સંજોગે યા લક્ષમીની ચપળતાના કારણે ગયા છે. બાજુના શહેરમાં ચાર લુંટારાઓ એક કહે, જ્યાં સુધી શેઠનું પુણ્ય તપતું હતું ત્યાં ઝવેરીની દુકાનેથી કિંમતી ઝવેરાત ચોરીને ધરમસુધી લમીએ પિતાને સ્વભાવ બદત્યે ન શાળા આગળ આવ્યા આખો દીવસ રખડ– હતું, જ્યાં પુણ્ય ખલાસ થઈ જતાં લક્ષમી પટ્ટીના કારણે ભુખ્યા ડાંસ જેવા થઈ ગયેલા પિતાના મૂળ સ્વભાવ ઉપર આવી ગઈ. એટલે શેઠ સુઈ ગયેલા હતા. તેમના માથા તળે શેઠની ધીમેધીમે પડતી થવા માંડી કે એક લાડવાની પિટલી મૂકેલી, ચેરના જોવામાં ટંક ખાવામાં પણ ફાંફાં થઈ ગયાં. એટલે શેઠ- આવી, તે પિટલી ઉપાડીને છોડી. તેમાંથી શેઠાણીને મજુરી કરવાની ફરજ પડી. શેઠાણીને ચાર લાડવા નીકળેલા. તે લાડવા એક એક પહેલાં સારાં સારાં કપડાં પહેરવા મલતાં હતાં વહેંચીને ચાર જણા ખાઈ ગયા અને સૂઈ એને બદલે મેલીઘેલી પછેડી કરતાં ભૂંડાં ગયા તે સૂઈ ગયા. શેઠે સવારમાં ઉઠીને પિટકપડાં પહેરવાનો સમય આવ્યે.
લી તપાસવા માંડી, પિટલી જોવામાં ના આવી શેઠાણીને આ કપડાં પહેરવાં ગમતાં ન એટલે શેઠ પિટલી શેધવા લાગ્યા. હતાં. એટલે શેઠાણી શેઠની પાસે આવીને શોધતાં શોધતાં પિલા ચેર સૂઈ ગયા છે કહેવા લાગ્યા, આમ કયાં સુધી દુખના દિવસે ત્યાં આવ્યા. પિટલીને કકડા મળ્યા એટલે શેઠ વેઠવા? જો તમે બહારગામ જાઓ, અને કંઈ વિચાર કર્યો, “આ લેકે લાડવા ખાઈ ગયા કમાઈ ને લાવે તે આપણા સુખના દહાડા લાગે છે.” શેઠે ખાત્રી કરવા માટે ચારને આવે. શેઠાણીએ આ પ્રમાણે કહ્યું એટલે શેઠે જગાડવા માંડયા. ચાર બેલતા નથી, તેથી વિચાર કર્યો કે, શેઠાણી કહે છે તે બરાબર છે, હલાવે છે, છતાં પણ જાગતા નથી.” શેઠ