Page Text
________________
કલ્યાણ મે ૧૯૫૨ : ૧૩પ : મા : કહે છે-પુત્ર, તારૂં તેજ આમ કેમ થઈ ગયું. શિવપુરી જઉં. ગુરૂએ તેની અડગ શ્રદ્ધા જોઈ અનુ ત્યાં ખાવાના ખેલ નથી. ત્યાં તે તલવારની ધાર પર મતિ આપી. બધાની સાથે ક્ષમાપના કરી, ગુરૂની રજા ચાલવાનું છે. મીણના દાંતે લોખંડના ચણા ચાવવાના લઈ ચાલી નિકળ્યા. હોય છે. એમ તને રજા નહિં આપી શકાય.
સ્મશાનમાં રસ્તા તરફ ચાલી નિકળ્યા. અંધારું પણ આત્માના પરિણામ બદલાયા છે. મોક્ષના
છવાઈ ગયું છે. તારા પિતાને પ્રકાશ પૃથ્વી પર પરમસુખની તાલાવેલી લાગી છે. તેથી મારે કહે છે. પાથરવા અશક્તિમાન બન્યા છે, ઘેર રાત્રીમાં ઘણી કે હે મા, તું મને કેમ આવી અવળી શિખામણ
કરો લાગી છે. કેળના જેવા અને ગુલાબની કળી વે છે જે સંયમે પાપીને પણ તાર્યા છે, અને જે જેવા કોમળ પત્રમાંથી લોહીની સેરો ફુટી નિકળે છે. આપણા પાપ ઓછા હશે તે આપને પણ જરૂર તારશે.
ઘેર અને શાંત સ્મશાનમાં આવે છે, જગ્યા પૂછે શું કરવા ફોગટને રાગ કરે છે. જે સુખ મેં જોયા અને ઈશાન ખુણા તરફ “નમુશ્કણું' સૂત્ર બેડલે છે. છે તેની આગળ આ સુખ તે જાણે મારી કર મશ્કરી પ્રભુ જાણે સમવસરણમાં બેઠા છે જગતમાં કરી રહ્યાં હોય તેમ મને લાગે છે.
છોને તારે છે, અને મને પણ તારશે. પણ મા હા’ ના કર્યા કરે છે. આ તેને જરાયે ધર્મનું શરણું અંગીકાર કરી, નાસિકા તરફ દષ્ટી ગમતું નથી,
રાખી કાઉસ્સગ્નમાં ઉભા છે. કાઉસ્સગ એટલે અવંતીકુમાળે તરત જ અંદર જઇને પોતાના સ્થાન, બાન અને મનની નિશ્ચલતા. જ્યાં સુધી ? હાથે લોન્ચ કર્યો અને સાધુનાં કપડાં પહેરી ધર્મલાભ જ્યાં સુધી દેહમાં આત્મા હોય ત્યાં સુધી. કહી આવી ઉભા.
દૂર રહેલી શિયાળણ લોહીની સુગંધથી પિતાના માતા-તેં આ શું કર્યું ? તારા મુખને જોઈને બાળ સાથે ફાળ ભરતી, કુદતી અને દેડતી ત્યાં જે સુખ દેખાતું હતું, તે દુ:ખને પણ ઠારી નાખતું આવી. પૂર્વભવની વેરી છે. ચટચટ દાંતથી એવંતીહતું. તારો વિયોગ મારાથી કેમ સહન થઈ શકે ? સુકુમાળની ચામડી ચૂંટવા માંડી, ઘટઘટ લોહી અને તારી સ્ત્રીઓમાં શું અવગુણ જો ? તારી સેવા માંસ પીવા માંડી અને ત્રડ ડ નસે તેડવા માંડી. કરતી હતી. તારી દેસી થઈને રહેતી હતી. તેમને જેવા શિયાળણના કષા વધારવાના સંગ, શું થશે ? જરા વિચાર તે કર. પણ અવંતીસુકમાળ તેવા એવંતીસુકમાળના કયા ઘટાડવાના સંયોગ. અડગ હતા, અચળ હતા, તેથી એકની બે ન થઈ, એક પગ ખેંચવા માંડયો. ચામડી તેડે છનાં કાઉઅને તેથી તેમની જિત થઈ માતાએ રજા આપી સગમાં ઉભેલા અવંતી જરાયે બોલતા નથી, શા અને સ્ત્રીઓએ પણ રડતાં-રડતાં અનુમતિ આપી. માટે નથી બોલતા? શું જોયું ? સંયમથી સુખ છે. કુંવર ઘણો ખુશ થશે અને નાચી ઉઠ, અને અને સંયમમાં કષ્ટ હશે તે વધારે સુખ છે. ત્રણ કહે છે તમારો ઉપકાર ભૂલ્યો નહિ ભૂલાય. કલાક સુધી એક પગ કર્યો, પછી બીજો પગ પણ
ગુરૂ પાસે આવે છે અને ચારિત્રને ગ્રહણ કરે છે. ત્રણ કલાક કર્યો. છતાં મૃત્યુ નથી, તે અસમાધિ ભદ્રા માતા પણ ત્યાં આવે છે. અને ગુરૂને કહે છે. પણ નથી. એક ધાયું; કલાક સુધી ઉભા રહેવું. મહારાજ ! મારે હૈયાને હાર છે, કલેજાની કોર છે કાયા કપાતી હોય છતાં બેલવાનું નહિ. ત્રીજા પહેરે અને નો પ્રાણ છે, તેને સંભાળજો. ભાઇ જે વ્રત સાથળ કાપી અને ચોથા પહેરે પેટ કરડયું. અવંતીલે તેને બરાબર પાળજે અને આત્માનું અને કુળનું સુકમાળ પડી ગયા અને દેહ ત્યજ્ય અને નલીનીકલ્યાણ કરજે.
ગુલ્મ વિમાન મેળવ્યું. અવંતી: પ્રભુ મારાથી લાંબે તપ થઈ શકે તેમ સવારે માતા ગુરૂ પાસે આવે છે. પિતા પુત્ર નથી, અને લાંબુ ચારિત્ર પણ પળાય તેમ નથી, પણ દેખાતો નથી તેથી ગુરૂને પૂછે છે. મારો લાડીલે કેમ કહે તે અનશન કરી દઉં અને થોડા જ વખતમાં દેખાતું નથી ? ગુરૂએ કહ્યું. “ તે તે મારી રજા લઈને
| SR No. | 539101 |
| Book Title | Kalyan 1952 05 Ank 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1952 |
| Total Pages | 46 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |