Page Text
________________
શ્રી કાનજીસ્વામિના મતપ્રચારકેાને ! શ્રી પ્રભુદ્દાસ બેચરદ્વાસ પારેખ
૧ જૈનધર્મના આશ્રય જેમ આપણા મોક્ષ સુધીના આત્મ-કલ્યાણુ માટે લઈએ છીએ અને તે ખાતર તેણે બતાવેલા જ્ઞાન અને આચારનું પાલન કરીએ છીએ, તેજ પ્રમાણે તે ધર્મ તરફની વધાદારી રૂપે તેની પ્રતિષ્ઠા, ચિર જીવિતા, મૌલિકતા અને સાંગાપાંગ સત્ય સ્વરૂપમાં ટકાવવાની કાળજી રાખવાની અને તે ખાતર તન, મન, ધન, અને સર્વસ્વ તથા લાગવગને ભોગ આપવાની તમન્ના રાખવાની ફરજ છે.
આપણુ સમ્યગદર્શનની એક અવસ્થા છે. સ્વપરની વહેંચણુ જેમ સમ્યગ્ન છે, તેજ પ્રમાણે જૈનદર્શન, જૈનશાસન અને જૈનધમ તરફની સક્રિય અનન્ય વłાદારી પણ સમ્યગ્દર્શન છે. તે વજ્રાદારી ચુકવામાં સમ્યગૂદન ગુણમાં અતિચાર લાગે છે, એટલું જ નહિ, પરંતુ વધાદારી નિરપેક્ષ વર્તાવ રાખવામાં અનાચાર એટલે મિથ્યાત્વથી ધરાવું પડે છે. હિંસાદિક દાષા કરતાં મિથ્યાત્વ દોષ મોટામાં મોટા છે. આ વાત જૈનશાસનનેા ચેડામાં થોડા જાણકાર પણ સહેજ રીતે સમજી શકે છે.
૨. પ્રાચીન શાસ્ત્રપરંપરા, ક્રમબધ્ધ ઐતિહાસિક પ્રમાણે, અવિચ્છિન્ન આચાર્ય પરપરા, ભારતમાં તે શું પરંતુ ભારતની બહાર પણ પ્રાચીન કાળથી વ્યવહારિક રીતે મુખ્ય પ્રબળ પ્રભાવ, શાસ્ત્રાકત કલ્યાણક ભૂમિએ અને તીથભૂમિ ત્યા મહાતીર્થોની રક્ષાની પરંપરાગત જવાબદારી ઉપાડતા નેવુ યુનેષુ રા: વાનેપુ તીવ્રહષિતા વિનवृत्ति:, कस्यापि पुण्य पुरुषस्य भवन्त्यवश्यम् ॥ ૧૧|| શ્રીજિનેશ્વવદેવ પ્રત્યે ભકિત, ગુરુવચનામાં દંઢતા, ધર્મક્રિયાઓમાં શ્રધ્ધા, ગુણ્ણાના અનુરાગ, દાનપ્રત્યે ઉત્કટરુચિ, તથા વિનયમાં વૃત્તિ આ ગુણા કાઇક પુણ્યવાન આત્માને અવશ્ય હાય
છે.
આવ્યાના ઇતિહાસ, પ્રીતિઅનુષ્ઠાનના આરાધકથી માંડીને શૈલેશીકરણ સુધીના ચરમાવતિ તમામ પ્રકારના આરાય જીવે માટેની સ` પ્રકારની વ્યવસ્થિત આરાધનાની સામગ્રીઓના વિવિધ માર્ગદશાથી ભરપુર, એક મહાનને છાજતી સર્વ દિગ્ગામિની વ્યાપક વિશાળ વ્યવસ્થા મુકત, જૈનદર્શન સિધ્ધનય–નિક્ષેપા
પ્રમાણ, સિધ્ધ સ્યાદ્વાદની સમગ્ર દૃષ્ટિને આધારે, વિશિષ્ટ પ્રકારના જિનપ્રતિમાપૂજન વિધાનથી યુક્ત, સકળ નય શુષ્ક, પંચાચારમય મૂળ આચાર પરંપરા
ચારેય
યુક્ત, પરંપરાગત દૃષ્ટિવાદાંતર્ગત પૂર્વોક્ત પર્યુષણા પર્વાદિક મહાપદ્મથી શાભિત, જૈનનના મુખ્ય ખીજ ભૂત-કરેમિ ભંતે-મહાસૂત્રના મૂળ આધાર ઉપર રચાયેલા મહાન જૈનનની સાંગોપાંગ અનુયાગમય । અદ્ભુત વ્યવસ્થામય, દિગંબર શબ્દની ઉત્પત્તિ પછી ભર શબ્દ ઘટિત શ્વેતાંબર શબ્દ ધારણ કરનાર, સ્ત્રી, પુરૂષ-નપુંસકના મેાક્ષની માન્યતા અને સચેલક–અચેલકના મેાક્ષની માન્યતા, મૂર્તિપૂજા તથા બીજા આચારને સિધા યા પરપરાએ મોક્ષના અંગ તરીકેની માન્યતા, પાંચ સમિતિ અને ત્રણ ગુપ્તિભય અષ્ટ પ્રવચન માતાની સાંગોપાંગ શકય પાલનની વ્યવસ્થામય, જિનકલ્પ અને સ્થવિરકલ્પમય મુનિ વિભાગની માન્યતા, વગેરે માન્યતાઓને આધારે અનેકાંત વ્યવસ્થાને અસ્ખલિત રીતે રાખવાની વ્યવસ્થાયુકત સ ધર્મો અને ખાસ કરીને જૈનધર્મોની ઇતિહાસ સિધ્ધ મૂળ પરંપરાપ શ્રી.જૈનસધ [ શ્વે. મૂ. ] ની નજીક જેમ બને તેમ આ કાળમાં પણ પૂર્વકાળે છુટી પડેલી દરેક પરંપરાએ પ્રમાણિક સમજપૂર્વક આવવાની તક ઉભી થઇ છે અને તમારા વડીલા ગમે તેવા સંજોગોમાં પણ જૈનધર્મની મૂળ પરંપરા તરફની વાારી ટકાવી રહ્યા હતા.
તે છેડીને તેનાથી દૂર જવાનુ ઉતાવળીયું પગલું ભરવા માટેનું એવું મહત્વનું શું કારણ મળ્યું છે ? દેખાદેખી, ગતાનુગતિકતા, બિનજરૂરી દાક્ષિણ્યતા, ખોટી શરમ, બ્યામાહ, અંધ અનુકરણ, ક્ષણિક લાગણી
| SR No. | 539087 |
| Book Title | Kalyan 1951 03 04 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1951 |
| Total Pages | 96 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 20 MB |