Kalyan 1951 03 04 Ank 01 02

SR No.: 539087
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1951
Total Pages: 96
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 20 MB

Page 21

:૨૦: કલ્યાણ માર્ચ-એપ્રીલ-૧૯૫૧
પ્રભુદર્શનથી સમ્યગ્દર્શનના દિવ્ય અજવાળાં મુક્તિપદના અભિલાષી માટે શ્રી વીતરાગદેવની હૃદયગુફામાં પથરાવાં જોઈએ—જેના તેજથી આત્માના આરાધના એ જ એક ઉપાય છે. શ્રી વીતરાગદેવની કેઈક વિકારોના અંધકાર નષ્ટ થઈ જાય
વાસ્તવિક કોટિની આરાધનાને ઉપાય એ તારકદેવની જગતમાં બધું સહેલું છે. ભયંકર કષ્ટ પણ
આજ્ઞાને અખંડ અભ્યાસ છે આજ્ઞાઓના અભ્યાસ સહવા સહેલાં છે, પણ સ્વચછન્દતા છોડવી અને જ્ઞાનીની સિવાય સાચી આરાધના પ્રસ થઈ શકતી નથી. ત્રિકરણ મન-વચન-કાયાની પરાધીનતા સેવવી એજ ધર્મને ઉપદેશ એ શાસનની દીવાદાંડી છે, જ્યાંમહા કઠીન છે અને એના વિના કદી મોક્ષ થનાર નથી. સુધી એ આજ્ઞા મુજબ ચાલીએ ત્યાંસુધી શાસન
આ જીવે અનંતકાળે ખાવાને બંધ કર્યો છે નાકા સલામત-નહિતર ભરદરિયે, ઉદધિના ઉંડાણમાં ! રસના ગુલામી અને કુટિલકાયાનું પિષણ કરવામાં ગુણપૂજક બને. આત્માના ગુણો પ્રગટાવવાને બાકી રાખ્યું નથી. પણ એ બધું માત્ર ભવની વૃદ્ધિ માટેજ દેવ-ગુરૂ, ધર્માની ઉપાસના કરો, ગુણગાનના કરનારું બન્યું છે—એના પર કાપ નહિ પડે ત્યાં સુધી બદલે ગુણભાસના ૫૯લે ન પડી જવાય તેને પણ સંસાર પર કાપ નહિ લાગે... એના પર તિરસ્કાર ખ્યાલ રાખવા-ગુણરાગી બનજો, વ્યકિતરાગી નહિ. આવ્યા વિના પરમાત્મા અને એમના માર્ગ પર આ દુનિયામાં મનુષ્યમાત્રની ઈચ્છા કલ્યાણની પ્રીતિનું જેર નહિ જામે.
છે. પ્રવૃત્તિ જુદી જુદી કરે છે પરંતુ સૌ પિતાની પ્રકૃરણસંગ્રામે ચઢેલા ક્ષત્રિય–સુભટ કાયા સુધીની રિાના પરિણામે કલ્યાણની આકાંક્ષા સેવે છે. ધમ ધર્મ માયાને જે ભૂલી જાય. તે કરતાં મોક્ષ-સાધનાના કરે તેય ઈરાદો પોતાનું કલ્યાણ, પાપી પાપ કરે છે માર્ગો કુચ કરનારા કર્મની સામે ઝઝુમતા કાંઈ ગુણ તેય એનો ઇરાદો પિતાનું ભલું ! અનાદિનું ભૂલે એમાં શી નવાઈ
સુખ-દુઃખનું સાચું સ્વરૂપ અને નિદાન અનંતઅર્થ, કામ અને એની સામગ્રીએ આત્માને
જ્ઞાની પરમાત્માઓએ બતાવ્યું છે.--એ જાણીને રાગ-દ્વેષથી રંગી જીવના સ્વરૂપને આવરી, જૂલ્મગાર,
સર્વ પર પરમ દયાળ બનેલા ભાગ્યશાળી મહા ભયંકર જાહ્મગાર એવા કર્મરૂપ કસાઈને સોંપી દીધો છે.
ભાગ આત્મા મહાપુણ્ય ઉપાર્જે છે, ને એથી સાચા
વીતરાગ અને અનંતજ્ઞાની બનીને જગતને સાચે વિષયરાગ અને કષાયની પકડે આત્માની
કલ્યાણમાર્ગ બતાવી, અનંતા આત્માઓને તારનારા ભભવ કારમી કલેઆમ કર્મ–ચંડાલ પાસે કરાવી
આત્મા એજ સાચા પરમાત્મા છે. છે. જાલિમ કર્મપીશાચ રાંકજીવન અનેક કુયોનિઓના જન્મ-મરણ, રોગ-શોક, આધિ-ઉપાધી, પરાધીનતા
જગતના નાશવંત પદાર્થોમાં સાચું અને સ્થાઈ અને બેશુમાર ત્રાસની હેળીઓમાં ઝીકે છે. -
સુખ આપવાની તાકાત છેજ નહિ-નાશવંત પદાર્થ
સંયોગથી થતું સુખ નાશવંત હોય. છતાં સાચા સુખને આત્મસત્તા જે દિ, જાગ્રત થાય તે દિ, કર્મ- બદલે આવા કૃત્રિમ, તુ સુખોની ઘેલછાવાળા સત્તાના ને ઈચ્છારાણીના ખેલ ખલાસ !
એમાં જ મુંઝાઈ જનારા જીવો એ સુખ મેળવવામાં. દુનિયાના પ્રાણી માત્ર પ્રત્યે કરૂણાબુદ્ધિવાળા સાચવવામાં ને ભોગવવામાં એટલાં પાપ આચરે છે, જ્ઞાનીઓ કહે છે, કે જગતમાં કોઈ પણ પૌગલિક કે પરિણામે મહાદુઃખને દાવાનળ ખડકે છે. વસ્તુમાં સંપૂર્ણ સંતોષ આપણે ઇચછીએ તેવો સંસાર દુઃખમય ! ધર્મ એકજ કલ્યાણને માર્ગ છે. આપવાની શક્તિ નથી.
ધર્મ સિવાયના પ્રયત્નો પાપરુપ પ્રયત્નો છે. એનાથી અનંત ઉપકારી અનતજ્ઞાની શ્રી જિનેશ્વરદેવ દુઃખદ્ધિ પામે, પાપ પ્રયત્નોથી પાછા હઠી ધર્મ પ્રયફરમાવે છે કે, “ દુર્લભ એવા મનુષ્ય જીવનને પામીને માં ને તેના સેવનમાં અપ્રમાદી બની જવું જોઈએ. કલ્યાણના અર્થ આત્માઓએ વિષયભોગમાં જીવનને મેહના નશામાં નાશવંત પદાર્થના જનારાઓ બરબાદ ન કરવું ”
સાચા ઉપકારી નથી. સુખદુ:ખનું સાચું સ્વરૂપ સમજ્યા