Kalyan 1948 03 04 Ank 01 02

SR No.: 539049
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1948
Total Pages: 78
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 23

જ્ઞાન ગોચરી.
કારણે સમાજમાં અસંતોષ પણ વધતું જાય છે. સ્ત્રીમાં જોઈએ- લજ્જા-મર્યાદા આજનું અર્થશાસ્ત્ર પણ એમ જ શીખવે છે.
[ પ્રવાસી : નવીનચંદ્ર છે. સંઘવી ] • Wants are incessiable in general'
સ્ત્રી અને પુરૂષનાં ક્ષેત્રો તદ્દન નિરાળાં છે, સ્ત્રી * જરૂરિયાતોને સામાન્ય રીતે અંત નથી' એવી
માટે છે ગૃહકાર્ય, લલિતકલા,–સિવણકલા ચિત્રકલા અંત વગરની વસ્તુઓની પાછળ દોડાવી–દોડાવીને
વગેરે...આવી આવી અનેકવિધ કલાનાં દ્વારા તેને આજની પ્રગતિ આપણે દમ કાઢી નાખે છે.
માટે ખુલ્લાં છે, છતાં પણ આજકાલની સ્ત્રીઓને જેની પાસે એક બુટ છે તેને બે બૂટન હોવાને અસંતોષ છે, જેની પાસે બાર બૂટ છે તેને મોજાંને
એકએક ડગલું આગળ ધપવું છે, તેને પુરૂષ સમઅસંતોષ છે. જેની પાસે મોજાં છે તેને રેશમી
વડી બનવું છે. એ ખ્યાલ પણ અવાસ્તવિક છે, જેડી ન હોવાનો અસંતોષ છે, આમ જરૂરિયાત
ધિકારને પાત્ર છે. તેણી સમોવડતાના ખ્યાલોમાં જ પૂરી કરતાં-કરતાં આપણે અસંતોષ ઉત્તરોત્તર
સમયની બરબાદી ન કરતાં પોતાને કરવાનાં કાર્યોને વધતો જાય છે, અને સાથેસાથે જેમની પાસે થોડું
સંપૂર્ણતઃ પહોંચી વળે એ ઇચ્છનીય છે. છે તેમના દિલમાં પણ અસંતોષને ભડકે પટાવતા
શાએ સ્ત્રીને પૂજ્ય ગણી છે...પણ આજની જઈએ છીએ, જેની પાસે સે છે તે હજાર ઝંખે
પોષાકનું અનુકરણ કરવા મથતી નારીને પૂજ્ય કહી છે. હ જા વાળ દ સ હ જા ૨ અ ને દસહજારવાળો
શકાશે? સ્ત્રીમાં તે જોઈએ લજજા–મર્યાદા, વડીલની લાખ. કોઈ એમ નથી કહેતું કે, મારે બસ છે.
તેણે લાજ રાખવી જોઈએ, શું પંજાબી પષાકનું ખૂબીની વાત તો એ છે કે, આ અસંતોષને
અનુકરણ કરવા મથતી નારી આ લા–મર્યાદા પ્રગતિ માટે અનિવાર્ય માનવામાં આવ્યો છે. આજે
જાળવી શકશે ? નહીં...નહીં...કદાપી નહીં...હિન્દુ પટાવાળાથી માંડીને કરોડાધિપતિનું જીવન તપાસો. સ્ત્રી આ પોષાકનું અનુકરણ કરે તે જરાયે ઈચ્છબધાને અસંતોષ છે. કોઈની સાથે દિલ ખોલીને નીય નથી. અનુકરણું એ જ મરણું...ચાલવા કે હરવાસહેજ વાત કરો, તરત જ તે અસંતોષનો ઉભરો ફરવા જતાં તે આપણું પૂર્વેના નારી જગતને જરાઠાલવશે. હોટલમાં જાવ કે કામ કરતા મજારોની એ નડતર નહેતું નડયું ને તે નડતર આધુનિક પાસે જાવ, ટાઈપીસ્ટો પાસે જાવ કે ટિકિટ ચેકરે નારીને જ નડે છે કે શું ? પાસે જાવ; બધાંના દિલ અસંતોષથી જલી રહ્યાં છે. ગુજરાતી તેમજ બંગાળી પોષાકમાં દાઝવાના આનું પરિણામ એ આવ્યું છે કે, કામ કરતાં કરતાં બનાવા ખૂબ બને છે, એમાં આપણું ગુજરાતી સ્વસર્જનમાંથી મળતો આનંદ વેચી નાખ્યો છે અને પાકનો વાંક કાઢે છે. આજની ટૂંકી દૃષ્ટિવાળી સ્ત્રી અસંતોષને ખરીદી લીધો છે. કામ તેને મન વેઠ દાઝવાનું ખરું કારણ તપાસવા ઊડી ઊતરશે નહી બને છે. જેના હાથ નીચે તેને કામ કરવાનું છે તે અને પોષાકને વાંક કાઢે છે...આમાં પાષાક જરાયે તેને મન દુશ્મન લાગે છે. હૈયું બાળીને તે હાથપગ
દોષિત, ઠરાવો ન જોઈએ. આમાં વાંક છે આધુનિક હલાવી રહ્યો છે. વેપારીઓ, કારકુન, શિક્ષક, સ્ત્રીને જ! રાઈ રાંધતાં–રાંધતાં કે ચા ગરમ કરતાં કામદારે, મજૂર, ખેડૂતે બધાનું જ આવું છે. આજની સ્ત્રીનું ધ્યાન રઈમાં ન રહેતાં બીજે ક્યાંક આજે આપણું જીવન અસંતોષના કીડાથી કરાયેલા જ હોય છે અથવા તે તે ઉતાવળમાં હોય છે. કાં સડેલા મોભ જેવું બની ગયું છે. સભ્ય બનવાની છે તેનું ધ્યાન હોય છે કે કયાં સ્નેહસંમેલન ભરાય. દોડમાં આપણે સહજ-સંતોષ અને તજન્ય સુખ છે ? ફલાણા લેખકની કઈ નવી ચોપડી બહાર પડે. ગુમાવી દીધું છે. અવનવી ઉભી કરેલી મોજશેખની છે ? વગેરે આવા આવા ખ્યાલમાં તેમની સાડીને વસ્તુઓ અને કૃત્રિમ ઉપાયોથી એને શિંગડાં મારવાના છેડે સગડીમાં પડી જાય છે અને બની જાય છે પ્રયત્ન થાય છે પણ એ કેટલું હાસ્યસ્પદ છે તે તે દાઝીને મૃત્યુને શરણ થવાના બનાવ... આવા કિસ્સાઆજનું આપણું જીવન જ બતાવી આપે છે. આ માટે પિોષાક બિલકુલ જવાબદાર નથી. આને