________________
૪
કલ્યાણ
*
ભીનાં થયાં. ચતુર માધવસિંહ ને અન્ય રાજ્યકમ ચારીએ આ દૃશ્ય જોઈ ચોંકી ગયા. અને મનમાં સમજ્યા કે; · મહાત્સવના પ્રસંગે ાઈ શાકસમાચાર દેખાય છે. ' કાંપતા હૈયે અને ગભરાટથી, માધવિસ હું વિગત પૂછી, પરંતુ તે મહાસચિવની જિહ્ા, ખેલતાં જકડાઇ ગઇ. પ્રશ્નને ઉત્તર નહી મલવાથી અખિલ સભા શાકાતુર બની, અને સહુ કાઇએ પત્રની ભય કરતા હૃધ્યામાં આંકી લીધી.
મહારાજાના મુખથી પુત્રને કુશલ સંદેશા પાઠવ્યા હતા. અનેક શુભાશીર્વાદો કહ્યા હતા. અને આ પત્ર પુત્રની વર્ષગાંઠના શુભપ્રસંગે જ તાકીદે પહોંચવા જ જોઇએ એવુ રાજવીનું ફરમાન હતું '–આ પ્રમાણેના વિચાર કરતા, મગધથી આવેલ દૂત આ જાતને શોકમય દેખાવ જો આભા જ બની ગયેા.
.
દૂતે ગદ્ગદ્ અવાજે મંત્રીશ્વરને પૂછ્યું, ‘આ પત્ર વાંચતાં આપ કેમ અટકાવા છે ? મહારાજા વગેરે સર્વ રાજ્યકુટુબ આનંદમાં છે, અને પત્રમાં પણ આનંદ સૂચવ્યેા છે. તેમજ મુખથી પણ આનદ સદેશા જ પાઠવ્યા છે. અહીંના પણ શુભ સમાચારો મગાવ્યા છે. આવા મોંગલમય સુપ્રસગમાં અન્ય શુ હોઇ શકે ? જેથી આપને અચકાવવુ પડે છે.’ ન છૂટકે મ ંત્રીશ્વરે માધવસિંહના હાથમાં પત્ર મૂકયા. તેણે ધ્રૂજતા હાથે પત્ર લઇ વાંચ્યા. અને કારમી ચીસ પાડીને કહ્યું અહાહા ! કેવી દુર્ભવ્યતા. તેણે તરત જ કાગળ હાથમાંથી ફેંકી દીધા અને તેનુ હૈયુ ગ્લાનિ પામ્યું.
રાજસભાની પરિસ્થિતિ સક્ષુબ્ધ બની. આ દૃશ્ય જોતાં વીર કુણાલે ધીરતાથી નક્કરવાણી દ્વારા કાકાને કહ્યું કે, મહારાજાએ એવી શી આજ્ઞા ફરમાવી છે? કે, જેથી આટલા બધા ઊહાપોહ ? ’વીર રાજપુત્રના સ્લામે એક મીંટથી માધવસિંહ જોવા લાગ્યા. એય શબ્દ ઉત્તરમાં ન. મળતાં સિંહશિશુ વીર કુણાલ રાજસિહાસનથી ઝડપથી ઊઠયેા અને પત્ર વાંચવા લાગ્યા. માધવસિંહે પ્રણયવાણીથી જણાવ્યું કે, આ ઝેરી પત્રતે નહી સ્પર્શીતા અહીં રહેવા દ્યો. અને મહારાજા પાસેથી
'
પુનઃ સત્ય
