________________
અંક: ૨ :
૨૦૩
અવતિમાં રાજપુત્ર કુણાલની વર્ષગાંઠના મહત્સવ અંગે દબદબાભર્યો દરબાર ભરાયું હતું. પ્રતાપશાલી યુવકે પિતાના સુગુણોઠારા અવંતીની અખિલ જનતાને મુગ્ધ બનાવી હતી. એટલે આજના દરબારમાં નાગરિક જનવર્ગ પણ ચીકાર ભરાયેલે નજરે ચઢતે હતિ. મધ્યાહન બાદ સુંદર વસ્ત્રાલંકારથી સજજ થઈ, પ્રધાન રાજ્યાધિકારીઓની સાથે હજારે ધનાઢયોની સલામેને અને આશીર્વાદોને નમ્રભાવે ઝીલતે રાજપુત્ર સિંહાસન પર જઈને બેઠે. રાજપુત્રની નજીકમાં ન્યાયાધીશે, અમા, તેમજ અન્ય વિશ્વાસુ મંડળ શેતું હતું. નજરાણાની સુંદર ભેટ પર ભેટે કુમારના સન્મુખ પ્રજાજનોએ ચઢાવી, પ્રસન્નવદને કુમાર પ્રત્યેક સભાસદોના હૃદયમાં એક સાહસિક પુરૂષનું સ્થાન લઈ ચૂકયો હતો. દબદબાભરી રાજ્યસભામાં કુમારની ગુણગાથા ગુંજી ઊઠતી.
પણ દૈવ, માનવને આનંદસીમાના અંતમાં પહોંચતા પહેલાં જ નવો પર્દો પાડે છે. તે અવંતી દરબારની રાજસભા ઉત્સાહી તાનમાં આવી હતી. ઉત્સાહ અને આનંદસાગરના પ્રવાહમાં ઝૂલતી સભામાં એક પ્રતિહારે આવી, રાજકુમાર અને સરદારને નમી. એકાએક મગધથી આવેલ રાજદૂતની વધાઈ આપી. દ્વારપાલની વાણુએ યુવરાજને અને યુવરાજના કાકા માધવસિંહને અખિલ સભાસદ કરતાં વિશેષ આનંદ અને ઉત્સાહ આપ્યા. મન્દમન્દ પગલાં ભરતે રાજદૂત યુવરાજની સમીપમાં આવ્યો. પંચાંગ પ્રણિપાત કરી, અદબથી મહારાજા અશકની મહેર છાપવાળો ખરીતે યુવરાજના હાથમાં આવ્યો. પોતાના પિતાજીની મહોર છાપવાળો પત્ર પિતાના માથે ચઢાવી, કાકા માધવસિંહના હાથમાં આપે, અને માધવસિંહે મંત્રિરાજને તે પત્ર આપ્યો અને વાંચવાને ફરમાવ્યું.
રાજદરબારના ઓરડામાં ખીચેખીંચ ભરાયેલી રાજસભા પુત્રના પ્રતિ - પિતાને અગાધ પ્રેમ જોઈ, ચકિત જ થઈ ગઈ હતી. મંત્રીશ્વરે પત્રને વાંચે. અને તેના મેં પર દુઃખની શ્યામરેખાઓ ઉપસી આવી. નેત્ર આંસુથી
