________________
કયાણ :
પાખંડને..ભજનારા માયાવીઓ પણ જટાધારી બનીને, મુંડ બનીને તથા શિખા, ભરમ, વકલ કે નગ્નપણું આદિ ધરીને ભેળા શ્રદ્ધાળુઓને ઠગે છે. આવા ઠગારાઓ જગતમાં ઓછા નથી હોતા. રાગ વિનાની હોવા છતાં રાગ બતાવવાની કળામાં કુશળ અને હાવ, ભાવ, લીલાપૂર્વકની ગતિ અને વિલોકનો દ્વારા કામિઓને રંજિત કરતી વારાંગનાઓ પણ જગતને ઠગે છે. પત્નીએ પતિઓને અને પતિએ પત્નીઓને, પિતા પુત્રને અને પુત્ર પિતાને, ભાઈ ભાઈને અને મિત્રો મિત્રોને માયાથી પરસ્પરને ઠગનારા બની જાય છે. અર્થના લોભી લકે અને ચોર આદિ લેકે માયા આચરવામાં સદા જાગૃત રહે છે. અને અહનિશ જાગૃત એવા તે લેકે પ્રસંગ મળે તે પ્રમાદી લેકેને ઠગ્યા વિના રહેતા નથી. પોતાના પાપફલને ભેગવતા અધમ આત્માઓ અનેક રીતે સારા લોકોને ઠગે છે. વ્યતર આદિ કનિમાં રહેલા દેવો પણ પ્રમાદી એવા માણસોને દૂર બન્યા થકા બહુ પ્રકારનાં દ્વારા ઘણું ઘણું પીડાએ કરે છે. મત્સ્ય આદિ જલચર જીવ કપટથી પિતાનાં બચ્ચાંઓનું પણ ભક્ષણ કરે છે અને તેઓ પણ માયાવી એવા મચ્છીમારેથી બન્ધાય છે. શિકારીઓ પણ નાના પ્રકારના ઉપાયોથી
સ્થલચર ઇને અનેક આપત્તિઓ આપે છે. પક્ષિઓ પણ પરસ્પર માયાના ઉપાયથી અનેક જાતિનાં પાપને આચરે છે. આ રીતે પારકાને ઠગવામાં તત્પર એવા જ આખાએ લેકમાં પિતાના ધર્મને અને સદગતિનો નાશ કરીને પોતે જ ઠગાય છે.
આ સઘળે ય પ્રપંચ માયાને છે. આ માયાને નાશ કર્યા વિના ઉત્તમ ધર્મની આરાધના શકય નથી. આ માયાના નાશ માટે ઋજુતાને આદર એ જ સારો ઉપાય છે. સરલતા
