________________
मगजनी पंडीताइ विरुद्ध हृदयनी पवित्रता.
ब्राह्मन गुरु जग्तके, संतनके गुरु नाहि उलट पलट कर डूबया, चार वेदके मांहि. बेद सभी पढ पढ मरे, हरिसे नाहि हेत; माल कबीरा ले गया, पंडित ढूंढे खेत ! - पढी गुनी 'पाठक' भयें, समझाया सब संसार;
(१) ब्राह्मण एटले जेने लोकोए 'धर्मगुरु' तरीके मानी लीधेला छे तेवा लोको तो जगतना एटले साधारण लोकोना गुरु के अथवा जडमां सर्वस्व मानी बेठेला दुनीयादारीना लोकोने माटे ए गुरु छे. कोइ 'संत' ना ते गुरु नथी. कारण के जगतना गुरुओ तो वेदने एटले धर्म शास्त्रोने उलटपालट चुंथीने पोतानी पंडीताइ बताबी जाणे एटलं ज; एमनामां कांइ 'पवित्रता' ओछी ज छे ! मगजना गुण छे, पण हृदयना गुण नथी; माटे एवाने 'पंडीत' भले कहो, पण 'संत' के 'गुरु' न कहेशो.
(२) एवा 'पोथीमांना रांगणां जेवा धर्मगुरुओ सघळां धर्मशास्त्रो भणीभणीने म्होटा पंडीत बन्या पण हजी एमना हृदयमा हरि तरफ हेतनी लागणी थवा पामी नहि; अर्थात् खरो माल जे 'भक्ति' ते तो हेमने जडयो पण नहि; ए खरो माल तो कबीरो लई गयो, अने पंडीतजी तो खेतरमा ढुंढता ज रह्या ! वीजा शब्दमा कहीए तो, आ भाषाज्ञानना पोपटीआ पंडीतो मात्र बहारने बहार ज परमात्माने शोधता फरे छे तेथी जींदगी नकामी जाय छे अने कबीराए तो परमात्माने प्रथम पोताना जीगरमां शोधी कहाडया अने यहांथी पछी आखा विश्व उपर फेलायला जोया.