________________
વર્ષ ૮ અ ક ૮ તા. ૧૦-૯-૫ :
.: ૨૮૭.
જ્યારે દુષિત ચિત્તથી ધર્મમાં આરાધવામાં અવશ્ય ભુંડે કહી શકાય. પણ પવિત્ર આવે છે ત્યારે, આ રાધા ધર્મ પણ એવા પોતાના દેવ-ગુરૂને કહેવાની જરૂર દૂષિત બને છે. માટે જ શાસ્ત્રકારોએ રહેતી નથી. ધર્માનુષ્ઠાનેની ઓળખાણ વિષાનુષ્ઠાન- આજે પૂ. આ. શ્રી હરિભદ્ર સૂ. ગરલાનઠાન-અમૃતાનુષ્ઠાન વગેરે રૂપે આપી મ. સા. હયાત નથી. નહિ તે આ છે. એથી જ ભૌતિક અપેક્ષાથી આરાધા- અભયશેખરજી ગણી તેઓશ્રીને પણ ચેલા વિવાનુડાનને ભૂંડું કહેવાય, મહાભૂંડું પૂછત કે જેઓ ભૌતિક અપેક્ષાથી કહેવાય. જ્યારે ભૌતિક અપેક્ષાથી દેવ કે . આરાધાયેલા ધામ (વિષાનુષ્ઠાન)ને ગુરૂની આરાધના કરનારે આત્મા, વિષાનુ- ઝેરી કહે છે તેઓ પોતાના ગુરુ અને ઠાનના કારણે પિતાની આરાધના-ધર્મને દેવને ઝેરી કહેજો.” ભૂંડે બનાવે છે પણ તેથી દેવ-ગુરૂ ભૂંડા
અજ્ઞાન શેખરે જ્યારે દેવ-ગુરૂં-ધર્મની બની શકતા નથી. કારણ કે ધમ જેમ
સમજ મેળવ્યા વિના જેમ તેમ લવાર ચિત્તમાં ઉત્પન્ન થાય છે તેમ દેવ-ગુરૂ ચિત્તમાં ઉત્પન્ન થયેલા નથી. આત્માથી
કર્યા કરે ત્યારે બહુશ્રુત ગીતાર્થો એની અલગ છે. તેથી અમાના સારા-નરસા
ઉપેક્ષા કરે છે. અહીં અજ્ઞાનશેખરે છાતી
ફુલાવીને કહી શકે છે કે મને જવાબ પરિણામથી દેવ-ગુરૂ સારા નરસા બની શકતા નથી. દેવતવ કે ગુરૂતત્વ સ્વભાવથી
આપી શકતા નથી. તુતુ વકજડા
અભયશેખર વિ.એ અહી દંભશેખર જ શુદ્ધ હોય છે ત્યારે, આરાધકના મલીન આશયથી દેવ-ગુરૂ મલીન બની જતાં
બનીને જે ગાળા ગાળી કરી છે તે તેમની નથી. એની જેમ જ દેવ કે ગુરુ સ્વ
ખાનદાની' ને શેભે તેવી હોવાથી, તેને
અનુત્તર એ જ ખરો ઉત્તર છે. અભયભાવથી અશુદ્ધ હોય છે ત્યારે આરાધકના સારા આશયથી તે અશુદ્ધ દેવ-ગુરૂ શુધ
શેખર વિ.ની આવી બિભત્સ મનવૃત્તિ બની જતાં નથી. માટે જ શાસ્ત્રકારોએ
બદલ સૌ સજજને આ અજ્ઞાનશેખરની ધર્મની બાબતમાં વિષાનુષ્ઠાન અને અમૃતા
ભાવકરૂણ ચિંતવી ! નુષ્ઠાન- એ ભેદ બતા (કારણ કે અભયશેખર વિ. જેને તર્કસમ્રાટ ધમચિરામાં પેદા થાય છે.) જયારે દેવ– કહીને ઓળખાવે છે તે. પં. જયસુંદર ગુરૂના સ્વરૂપને આરાધકની મલીન આરાધના વિ. (ઓળખ્યાને ? પેલા “લાલબત્તી’ દૂષિત કરી શકતી ન હોવાથી દેવ-ગુરૂ વાળા) એ આ અજ્ઞાનશેખરના પાગલતુકકાતત્વમાં ધર્મ જેવા બે ભેદ શાસ્ત્રકારોએ એને “લીલીબત્તી’ બતાવીને પાસ કરી બતાવ્યા નથી. આથી, ભૌતિક અપેક્ષાથી દીધા. આ ઘટના તેમને “તુકકાસમ્રાટ' આરાધાયેલા વિવાનુષ્ઠાન સ્વરૂપ ધર્મને સિદ્ધ કરવા પર્યાપ્ત છે. [૫, જયસુંદર
