Aashirwad 1969 07 Varsh 03 Ank 09

SR No.: 537033
Original Sutra Author: N/A
Author: M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan
Publication Year: 1969
Total Pages: 42
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Aashirwad, & India
File Size: 7 MB

Page 15

જુલાઈ ૧૯૬૯ ] ફસી
( ૧૩ દુખિરામની વહુ એનાથી તદ્દન ઊલટી હતી, છિદામ માનતા કે અંદરા જેવી ચંચલ યુવતી પર અત્યંત કદરૂપી, ઢીલી અને અવ્યવસ્થિત. માથા પરનું બહુ વિશ્વાસ રાખવો નહિ. અને ચંદરા માનતી કે કપડું, ખેાળામાંનું બાળ, ઘરનું કામ એમનું કંઈ એ મારા પતિની નજર ચોમેર છે. તેની સાથે જે હું સંભાળી શકતી નહોતી. ઘરમાં કામકાજ તો કંઈ પાકે પ્રેમ નહિ બધું તો તે કોઈ દિવસ હાથમાંથી જશે. બહુ નહતું છતાં તે બિચારીને અવકાશ મળતો જ ઉપસ્થિત બનાવ બન્યા પહેલાં થોડા રોજથી નહિ. ચંદરા એની સાથે બહુ બોલતી નહિ. કેઈ એ બંને સ્ત્રીપુરુષ વચ્ચે એક પ્રકારને ભારે અવિવખતે ધીમાશથી એકાદ બે તો તીખા તમતમતાં શ્વાસ પેદા થયો હતો. ચંદરા તી કે તેનો પતિ વચનો કહી નાખતી અને તે સાંભળતાં જ જેઠાણીને
કામનું બહાનું કાઢી વખતોવખત દૂર ચાલ્યો જાય મિજાજ જતો. તે ગર્જના કરી ઊઠતી અને આખી
છે, એટલું જ નહિ પણ એક દહાડા વીત્યા બાદ ઘેર શેરીને ગજાવી મૂકતી.
આવે છે. છતાં કંઈ કમાઈ લાવતા નથી. આ લક્ષણ આ બંને જોડી વચ્ચે સ્વભાવમાં પણ આશ્ચર્ય જઈ તેણે પણ કંઈક ઉદ માંડ્યાં હતાં. વારંવાર કારક મેળ હતો. દુખિરામ કદાવર હતું. તેનાં હાડકાં ઘાટ પર જતી અને શેરીમાં ફરી આવી કાશી ભજખૂબ લાંબાં પહોળાં હતાં. નાક ચીબું હતું. બંને મુદારના વચેટ દીકરાનાં ભારે વખાણુ કરતી હતી. આંખો જાણે દશ્યમાન સંસારને બરાબર સમજતી
છિદામના જીવતરમાં કોઈએ ઝેર ભેળવી દીધું. ન હોય એવી હતી. છતાં એને કોઈ પણ પ્રકારનો
કામકાજમાં ચેન પવા ન લાગ્યું. એક દિવસ ભાભી પ્રશ્ન પૂછવો ગમતો નહિ! આ નિર્દોષ છતાં ભીષણ,
પાસે આવી ભારે ફરિયાદ કરી. ભાભી હાથ હલાવી આવો સબલ છતાં નિરૂપાય માનવી સંસારમાં અતિ
ગર્જના કરી ઊઠયાં. મૃત પિતાને સંબોધી બેલી, દુર્લભ ગણાય એવું હતું.
એ છોકરી વાયુ કરતાં પણ વધારે ચંચળ છે. અને છિદામને એકાદ ચકચકિત કાળા પથ્થર
તેને કઈ રીતે સાચવું; હું જાણું છું કે એ કેક દિવસ માંથી કોઈએ બહુ કુશળતાથી ઘડી કાઢ્યો હોય એવું સત્યાનાશ વાળી બેસશે!” જતું હતું. જરા પણ બાહુબળ વિનાને, જરા
ચંદરા પાસેના ઓરડામાંથી આવી આસ્તે અસ્ત પણ કરાળી વિનાને એનો દેહ અતિશય આપતો બેલી, કેમ બહેન, તમને આટલો બધો ભય કેને હતા. પ્રત્યેક અંગમાં બળ સાથે નિપુણતા મળી અત્યંત લાગે છે?” થયું, બંને દેરાણી જેઠાણી વચ્ચે ઝડ મચી. સંપૂર્ણતા આવી રહી હતી. નદીના ઊંચા કિનારા ' છિદામ આખા લાલચોળ કરી બોલ્યો, “હવે પરથી નીચે કૂદી પડવું, હલેસાં મારવાં, વાસના ઝાડ કદી મારા સાંભળવામાં આવશે કે તું ઘાટ પર એકલી પર ચઢી વણી વીણીને ખેંચી કાપવી વગેરે બધા કાર્યમાં • ગઈ છે તો તારાં હાડકાં ભાંગી નાખીશ.” તેની કુશળતા, સહજતા પ્રગટ થતી. મોટા મોટા કાળા
- ચંદરાએ કહ્યું, “એમ બને તો જ મારાં હાડકાં વાળ તેલ પૂરી કપાળ પરથી ખાંધ પર પડતા હતા.
ટાઢાં થશે!” એમ કહી તે તરત જ બહાર જવા તૈયાર વરણાગીમાં પણ તેની વિલક્ષણતા જણાઈ આવતી હતી. થઈ.
બીજી ગ્રામવધૂઓના સૌંદર્ય પ્રત્યે કે તેની છિદામે એક કૂદકો મારી તેને પકડી, ચોટલો દૃષ્ટિ ઉદાસીન નહોતી અને તેઓની આગળ પિતાને ઝાલી ઘસડી ઓરડામાં પૂરી બહારથી સાંકળ ચડાવી. મનરમ બનાવવાની ઈચ્છા પણ તેનામાં યથેષ્ટ હતી કામથી પાછા આવતાં જોયું કે ઓરડો ઉઘાડો છતાં છિદામ તેની યુવાન પત્નીને જરા વધારે ચાહતો છે. અંદર કોઈ નથી. ચંદરા ત્રણ ગાઉ પર આવેલા હતો. બંને વચ્ચે કજિયે થતો તેમ પ્રેમ પણ જામતે તેના મામાને ઘેર જઈ પહોંચી હતી. હતો. કેઈ કેાઈને હરાવી શકતું નહિ. અને એકબીજા છિદામે ત્યાંથી મહામહેનતે અનેક વિનવણી કારણને લીધે બંને વચ્ચે સંબંધ દઢ બન્યો હતો. કરી તેને ઘેર આપ્યું. પરંતુ આ વખતે તેણે હાર
માણસમાં ગમે તેટલા દે, નીચતા કે અધમતા હોય, પણ એથી સજજન દ્વારા કદી તે અપમાન અથવા તિરસ્કારને પાત્ર બનતો નથી, પણ કેવળ તે દયા ખાવાને પાત્ર હોય છે.