Divyadeep 1970 Varsh 07 Ank 09

SR No.: 536831
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah
Publication Year: 1970
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Divyadeep, & India
File Size: 8 MB

Page 2

* સહેજ
વાચનથી જેમના અંતરમાં આછે પ્રકાશ પડે છે એમને જ્યારે વિચારાના સ્વામીના દનના લાભ મળે ત્યારે તે આન ંદની ભરતી જ આવે.
પૂ. ગુરુદેવ ચિત્રભાનુશ્રી વલીથી વિહાર કરતા કરતા મુંબઇ તરફ્ નીકળ્યા અને વચ્ચે શ્રો શાન્તિલાલ અને નિળાબેન ઝાટકિયાના નિમ'ત્રણથી તેમને ત્યાં રોકાયા. પૂ. ગુરુદેવના દર્શાનાર્થે શ્રી ઝાટકિયાના મિત્ર શ્રી શાન્તિલાલ સામૈયા પણ આવ્યા. શ્રી સામૈયાએ પણ જ્ઞાનીની ગેષ્ઠિના લાભ લીધા. એ જેવા શ્રીતિ છે એવા જ્ઞાનનિપપાસુ પણ છે.
પૂ. ગુરુદેવના પુસ્તકાનુ' વાચન હતું પણ એમના દર્શનને લહાવા પહેલી જ વાર એમને મળ્યેા. દર્શન થયાં અને શ્રી સામૈયાના હૃદયમાં ભાવ જાગ્યા. જેમનુ ચિન્તન અંતરસ્પર્શી છે એમના સમાગમને મારાં સ્વજને અને સત્ સંગી મિત્રાને લાભ મળે તે કેવું? પૂ. ગુરુદેવને
મનની વાત કરી.
પૂ. ગુરુદેવે તેા ઉત્સુક હૃદયા જ જોયાં છે. એમના મનમાં જૈન કે જૈનેતરના ભેદભાવ નથી, યુવાન કે વૃદ્ધને આગ્રહ નથી. શ્રી સામૈયાની જિજ્ઞાસા જોતાં જ પૂ. ગુરુદેવે હા પાડી અને ગુરુવાર તા. ૨૧-૧-૭૧ના સાંજે પૂ. ગુરુદેવે વિહાર કર્યાં.
સતનાં પગલાં આપણે ત્યાં ? કેમ જાણે પ્રભુ જ નૢ પધારતા હાય તેમ એગણેાસિત્તેર વર્ષની વયેવૃદ્ધ ઉંમરે પણ શ્રી કરમશીભાઈ અને શ્રી શાન્તિભાઈ પૂ. ગુરુદેવને સાથે વાલકેશ્વરથી વિહાર કરીને પેડરરોડ પર આવેલા પેાતાના પદ્મનાભમાં લાવ્યા. સ`તની સાથે વિહાર કરવા મળે એ પણ જીવનના ભાગ્યેાય જ છે ને ?
પદ્મનાભ શ્રી સામૈયાના નિવાસસ્થાને પૂ. ગુરુદેવને આવકારવા અને સત્કારવા મહેળે સમુદાય ભેગા થયા. પૂ. ગુરુદેવ પધાર્યાં અને પૂ. ગુરુદેવનું નાનું–શુ પ્રવચન ગાઠવાયુ .
સમાધિ
સ્વાધ્યાય પૂરા થયા અને પ્રશ્ન ઉત્તર
શરૂ થયા.
(C
જ્ઞાન આટલું વહે છે પણ લેાકેામાં ફેર કેમ કંઈ દેખાતા નથી ?” પૂ. ગુરુદેવે હસીને કહ્યું: વહી જતી હેાય પણ જેનાં પાત્ર જ નાનાં હાય તા એમાં ગંગાના શું વાંક ? જેટલું પાત્ર એટલે સમાવેશ.
ત્યાં દૂરથી ખીજા ઉત્સુક આત્માએ પૂછ્યું: “ એવા કાઇ દાખલા આપની જાણમાં હશે જ્યાં આપના વ્યાખ્યાનની ચાટ લાગી ગઇ હાય અને જીવનમાં સમાધાન કે પરિવર્તન આવ્યુ' હેય ?''
પૂ. ગુરુદેવે કહ્યું: “હા, હું અમદાવાદમાં હતા ત્યારે પ્રવચનમાં એક ભાઈ નિયમિત અવતા હતા. એક દિવસે પ્રવચન શરૂ થયું. પણ એ ભાઈ ન દેખાયા. પ્રવચન પૂરું થવા આવ્યુ ત્યાં એ ભાઈ આવ્યા અને શાન્તિથી આવી પાછળ બેસી ગયા.
“પ્રવચન પૂરુ થયુ. ભાઈ મારી પાસે આવ્યા, મારાથી ખેલાઈ ગયું': કેમ ? આજે માડા કેમ ? ”
ભાઇએ સ્વસ્થતાપૂર્વક કહ્યું: “મહારાજશ્રી મારે ત્યાં વીસ વર્ષથી એક મહેમાન હતા, એને વળાવીને આવ્યું. ',
ઉત્તર કાને પડયા અને સમજાઈ ગયુ. આક્રંદ નહાતું, વિલાપ નહાતા પણ જીવનની ગહેરી સમજણમાં શાન્ત વિષાદ હતા. જે યુવાન દીકરાને મહેમાન સમયે આ સંસારમાં સાધુ નહિં તે શું છે ?
જીવનના મનાવે! સ્વસ્થતાપૂર્વક દૃષ્ટાભાવે જોવા એ જ તા ધમ છે.
પ્રશ્નોત્તરી પછી મીઠા સ્વરે આમ ત્રિત ગાયક શ્રી કૌમુદી મુનશી, ગીતા દત્ત અને પુરુષાત્તમ ઉપાધ્યાયે ભાવભર્યાં ભજન ગાયાં.
સંતનેા સમાગમ, સ્વાધ્યાય કરવાના સુઅવસર અને અંતે પ્રભુની ભાવભરી ભિકત. આવા ત્રિવેણી ભાવથી વાતાવરણ સભર અને ત્યારે સહજે સમાધિ લાગી જાય.
· કું. વત્સલા અમીન