Divyadeep 1970 Varsh 07 Ank 03

SR No.: 536825
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah
Publication Year: 1970
Total Pages: 20
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Divyadeep, & India
File Size: 10 MB

Page 6

૩૪
દિવ્ય દીપ વ્યકિતત્વને વિકાસ કરીને જે પામવા માગો તે ઘરે આવીને સૂઈ ગયાં ત્યાં આંગણાના ઝાડ પામી શકે.
ઉપર બેઠેલું નાનું પંખી ગુંજન કરવા લાગ્યું. પણ તમે તમારા વ્યક્તિત્વ તરફ નજર જ
બહેને પૂછયું : “આ મીઠે અવાજ Blue ન નાખે ત્યાં થાય શું ?
Bird ને તો નથી ને ?” મા કહે કે મારે દીકરે ગાંધી બને, સુભાષ
ભાઈ ઊભું થયું અને જોયું, “આ તે
Blue Bird છે.” બને. કેઈ મા મારી પાસે આવે અને કહેઃ મારા બાળકને એવા આશીર્વાદ આપ કે એ પક્ષી જગ્યું પણ ત્યાં તે ભાઈ બહેનનાં આપના જેવો બને !
આયુષ્ય પૂર્ણ થયાં. .
જે પક્ષીને પ્રાપ્ત કરવા આખી જિંદગી - જે બધા મારા જેવા બનશે, સાધુ બનશે તે પિતાના જેવો કોણ બનશે?
અર્પ, જેને માટે વિશ્વની પ્રદક્ષિણા લીધી તે તે
આંગણામાં જ હતું. પણ ક્યારે જવું? ' તમારામાં જે શકિત છે તેને વિકસાવો,
વિશ્રામ લીધો, શાંત થયા અને ઘરમાં તમારામાં જે બીજ છે એને જ પૂર્ણ બનાવો.
* સ્થિર થયાં.
, બીજને ચન્દ્ર જ પૂનમ આવતાં પૂર્ણ તમે કેટલા સાધુઓ પાસે ગયા? કેટલા આકાર પામે છે. પૂર્ણતા ચન્દ્ર જ પામી શકે તીર્થે જઈ આવ્યા? કેટલા ભગવાનને મળી છે, તારા નહિ.
આવ્યા ? પણ શું મેળવ્યું? કાંઈ પ્રકૃતિમાં ફેર જેનામાં જે છે તે બની શકે. તમારામાં
પડ્યો ? નાના હતા તેના કરતાં સ્વભાવ અને જે છે તે જ તમે બને.
શાન્તિમાં, આનન્દ અને નિર્દોષતામાં કેટલા
આગળ વધ્યા? કેટલી પ્રગતિ કરી? થોડા વર્ષો પહેલાં મારા હાથમાં એક નાનું-શું - “ભારત શું આપી શકે છે?” મને જીનીવાની પુસ્તક – Blue Bird આવ્યું એને Nobel પરિષદમાં એક વિચારકે પ્રશ્ન પૂછયે. Prize મળેલું. વાર્તા નાની હતી પણ હૃદય
' કહ્યું: “સમૃદ્ધ અને સુખી પ્રજાને ભારત સ્પશી હતી.
બીજું તે શું આપે પણ દષ્ટિ તે જરૂરી આપે. એક ભાઈ બહેને સાંભળ્યું કે જે Blue Bird
તમારી પાસે આંખ છે પણ દષ્ટિ નથી. મેળવે તેને બધું જ સુખ મળે.
આંખ હોવી એ આનન્દની વાત છે પણ દષ્ટિ બને આ પક્ષીને શોધવા નીકળ્યા. આખું હેવી એ તે અપૂર્વ ધન્યતાની વાત છે.” જગત ખૂંદી વળ્યાં તેમ છતાં પેલું પક્ષી કઈ ઢષ્ટિ ? પિતાને પામવાની દૃષ્ટિ, સ્વમાં જ ક્યાં ય ન મળ્યું.
જે દિવ્યતત્ત્વ છુપાયું છે એને પ્રગટાવવાની દષ્ટિ! જંગલમાં ફર્યા, પર્વતે ચઢયા, ખીણમાં એક જ કહ્યું: “આંખ બંધ કરી અંદર ઊતર્યા, શોધતાં શોધતાં અંતે થાકી ગયાં; બુઢા આવે, ચર્મ નયનથી નહિ, દિવ્ય નયનથી થઈ ગયાં. શ્રમ નિરર્થક ગયે, કાંઈ શકિત ન માર્ગને ઢંઢે, કેન્દ્રમાં આવે, ત્યાં પિતાનામાં રહી, ઘરે પાછા આવ્યાં.
પોતાને જ પામે.