________________
મિત્ર ! સાઈ તને પણ આત્માના માનદને ન હતો, આત્માના આનદ ખાતર સર્વસ્વના ભાગ આપવાના પ્રસન આને તો આપજે, પણ આત્માનંદને ટકાવી રાખજે; કારણ ઊ એ આનંદજ જિંદગીને અમર બનાવનાર રસાયણ છે આામાના આનદને ખાનાર કદાચ જગતની સર્વ વસ્તુઓ મેળવી લે, તા પણ વાસ્તવિક દષ્ટિએ એણે શું મેળવ્યું.હવાય? ખુસ્ખા ચાલી જાચ, પછી ફૂલની કિંમત પશુ શું ? - ચિત્રભાનુ
દિવ્યદીપ
“
સ’ગના ૨'ગ
એ મહાન તપસ્વી હતેા. એની આસપાસ અભયનું વાતાવરણ હતું. એટલે હરણાં અને સસલાં એની હૂંફમાં સલામતી માણુતાં. પણ ઈન્દ્રને ડર લાગ્યા. એણે એનુ સિંહાસન સાચવવા તપસ્વીના પતનના મા વિચાર્યાં. એ ક્ષત્રિય ખની તપસ્વી પાસે આયે.. “ સત ! સાનાના મૂડાવાળી રત્નજડિત આ તલવાર આપની પાસે સાચવવા મૂકી હું સ્નાન કરી આવું.” કહી એ સ્નાન કરવા ગયા. સાંજ થઇ એ ન આવ્યા. તપસ્વીને ચિન્તા થઇ- માણસની નહિં, આ રત્નજડિત તલવારની. તલવાર હાથમાં લીધી. નારદાર તલવારના મૂઠામાં રત્ના ચમકી રહ્યાં હતાં. એને એક નબળા વિચાર આવી ગયા. આ તલવાર જેની પાસે ઢાય તેને ભય કાના તપસ્વી જ્યાં જાય ત્યાં તલવાર સાથે જ લઈ જાય. ધીરે ધીરે એને અહિંસાને ખલે તલવારની તાકાતમાં શ્રદ્ધા વધતી ગઇ. એ ભૂલી ગયા, સિંહાસન તલવારથી નહિ, ત્યાગથી સ્થિર થયાં છે. જેને આત્મિકને અદલે ભૌતિક બળ સખળ લાગ્યું. તલવાર ખેતાં મૃગલાં અને સસલાં દૂર ભાગ્યાં. તપસ્વી મલકાયા બેઉં છું હવે મારી પાસે કાશ્ આવવા હિમ્મત કરે છે!
ઈન્દ્રના મુખ પર માર્મિક સ્મિત ફરકયુ,
- ચિત્રભાનુ
વર્ષ ૬ : અંક ૩ : સપ્ટેમ્બર
