________________
શુભેચ્છાનું* મિત
એક ઠેકાણે ધખધખતા પાણીમાં ફલાને ઉકાળી એનું અત્તર અને ગુલાબજળ થઈ રહ્યું હતું, તે ખીજે ઠેકાણે ગુલકંદ માટે તાજાં ફૂલો વિખાઈ રહ્યાં હતાં. આ જોઈ એક દ્રવિત હૃદયે ગુલાબને જ પૂછયુ” : “ જેની પાંખડીએમાં નયનમનહર ૨, સુકુમારતા અને સૌદર્યું છે અને પરાગમાં મનને ભરે એવા પમરાટ છે એવાં સૃષ્ટિનાં નિમર્થળ સિમતસમાં ફૂલો, તમારી આ હાલત ! ??
ફૂલે વેદનામાં પણ હંસી પડે, * ' હા, અમારી આ હાલત છે. અમારી નહિ, અમારા જેવા સહ શુભેચ્છકાની આ હાલત છે. જે ખીલે છે, ઉપર આવે છે અને શુભેચ્છાનું મિત વેરે છે એને માણસે જોઈ નથી શકતા ! હા, વિપત્તિથી ૨ડતા કે વેદનાથી પીડાતા કંગાલને જોઈ માગસ જરૂર દેયાના હાથ લંબાવે છે પણ હિંમતથી ઉદય પામતાને તે એ ઇર્ષાથી કચડી જ નાખે છે.
પણ માનવ એ ભૂલી જાય છે કે એ ભલે અમને પીંખે કે ઉકાળ પણ અમે મરતાં નથી, સુવાસ અને કુમારારૂપે જીવીએ જ છીએ. પહેલાં એ મારી શુભે
છાનું મિત ફૂલામાં હતું હવે સુવાસમાંસ્મિત તે જ છે.
“ચિત્રભાનુ
દિoથર્વપ
વર્ષ ૪ થું
જગત માટે ઘાતાના જીવનને ઘસી નાખનાર મનુષ્ય, પેાતે ઘસાતો નથી, પણ પૃથ્વી પર સ્વગ" ઊભું કરે છે.
૮ ૬ સૌરભ ??
અંક ૧૨ સો
