________________
ક વ્ય. ધ
એક ચીસ સ ભળાઇ અને રાજમાર્ગ પર ચાલ્યા જતા લેખક ચમકી ગયા. એક હરિજન ખાળાના જમણા પગના અંગૂઠે નાગે ડંખ માર્યાં હતા. લેખક ત્યાં ઢાડી ગયા. વિષ ખીજા અંગામાં પ્રસરી ન જાય તે માટે એને કઇ ન જડતા પેાતાની જનાઇને જ તાડી એના પગે બાંધી અને ડખના ભાગ પર ચપ્પુથી કાપ મૂકયો. વિમિશ્રિત કાળુ* કૈાહી બહાર ખસી આવ્યું, બાળા ખેંચી ગઈ !
વર્ષ ૪ સ્થુ
આ વાત સાંભળી બ્રાહ્મણેા ચમકયા જનોઈ ઢચઢીના પગમાં! નઈ લે, કળિયુગના પ્રભાવ ! નાત ભેગી થઇ. અપરાધીને નેતાએ ગજ ના કરી : શું છે તારુ નામ?” “મહાવીર પ્રસાદ દ્વિવેદી’ લેખકે ઉત્તર આપતાં સામેા પ્રશ્ન કર્યાં. “હું આપને જ પૂછ્યું : જનાઈ પવિત્ર કે અપવિત્ર ?” “પવિત્ર ’” “એક ખીજ વાત પૂછ્યું:પ્રાણની રક્ષા કરવાનું કા પવિત્ર કે અપવિત્ર?” “એ તે પવિત્ર જ હાય ને?' નેતા જરા ઢીલા પડ્યા.
“પવિત્ર જનાઈથી પ્રાદાનનું પવિત્ર કાર્ય કર્યુ” એમાં મે” શા અપરાધ કર્યાં?” આ શબ્દો સાંભળી ઘણા દ્રવી ગયા. જુનવાણીએની નિદ્રા ઊડી ગઈ. તનથી નહિ, મનથી સહુ નમી પડ્યા!
દિવ્યદીપ
આ પણ એક આશ્ચર્ય છે ને ? માણુસ અપરાધ કરતાં હસે છે પણ એની સજા ભાગવવાના અવસર આવતાં રડવા બેસી જાય છે! આ હસવા અને રડવા કરતાં કાર્ય કરતી વખતે વિવેક આવે ! કેવું સારું ?
ચિત્રભાનુ’
અંક ૯ મા
