Divyadeep 1966 Varsh 03 Ank 09

SR No.: 536783
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah
Publication Year: 1966
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Divyadeep, & India
File Size: 4 MB

Page 16

-- -- તા. 20-1-6e * દિવ્ય દીપ રજી. નં. એમ. એચ. ટપર જ સંય મની શીતળતા રહs પિલા ભાઈએ પાણી પીને પણ ગાળે * વર વરસાવવાનું ચાલું જ રાખ્યું. પેરિકિલસ પણ વૈશાખની બપોર હતી. સૂર્યને તાપ ધરતી કઈ મુલાકાતીની વાત સાંભળતા તેમ તેમ પર અંગારા વષોવી રહ્યો હતે. પશુપંખીઓ પ્રશાંત વદને તેની સામે જોઈ જ રહ્યા. વાની સંડમાં લપાઈને બેઠાં હતાં. તન અને સાંજ પડી, અંધારું થયું અને પેલા ભાઈ , મનને અકળાવી મૂકે એવી તાપ માનવ અગને પણ ગાળ આપીને થાકયા. એને ક્રોધાવેગ હિમશિલા પિગળે તેમ પિગાળી રહ્યો હતો, ઓસર્યો અને તેણે પિતાના ઘર તરફ જવા ગરમ લના ઝાપટા ફુવારાની પેઠે વાય 2@aa હતા. પીઠ ફેરવી. એવે સમે આત્મસંયમના ઉત્તગ શિખર પરથી પિકિલસે આ જોઈને પિતાના પત્નીને નમ્ર સૌમ્ય શીતળતા વરસાવી ધરતીને તૃપ્ત કરતે . સ્વર કહ્યું. “દેવી ! અંધારું થયું છે. મહેમાનને એક નાનકડો પ્રસંગ માનવ મહિમાનું મંગળ ગીત ગાતે ધરતીના એક ખૂણે ભજવાઈ ગયે. દી લઈ ઘર સુધી મૂકી આવે.” એક માનવી ક્રોધાગ્નિથી ઉદીત બની ગ્રીસના ( પતિની આજ્ઞા થતાં પરિલિસના સુશીલ મહાપુરુષ શ્રી પેરિકિલસ સમક્ષ આવીને ઊભો રહ્યો. પની કશે પણ શબ્દચ્ચાર કર્યા વિના પેલા પરિકિલસ એ વેળા પિતાના આંગણામાં ભાઈની પાછળ દીપક લઈ ચાલતાં થયાં. પિરિકિલસ દંપત્તિની પ્રશાંત શીતળતા એક ચટ્ટાઈ પર બેસી શાંતચિતે અધ્યયન કરી નિહાળી આકશનો ચંદ્ર પણ પિતાની શીતળતાથી રહ્યા હતા. પેરિકિલસના સ્વાગત શબ્દોની દરકાર કર્યા વિના પેલા માનવીએ દરવાજામાં પ્રવેશતાં જ લજવાતે ગગનની અટારીમાં અદૃશ્ય થયે. ગલીચ ગાળે અને અસહ આક્ષેપને ધોધ આત્મસંયમની ઉત્તમતા સાબીત કરવા વરસાવે શરૂ કર્યો. આથી વિશેષ ક પ્રસંગ હોઈ શકે ? પિરિકિલને ધીમેથી પિતાનું પુસ્તક બંધ * કર્યું, અને આવેલ માનવ પ્રતિ સૌમ્યભાવે નિરખવા માંડયું. પ્રેમ અને મો હ !! પેલો માનવી વણથંભે સતત આવેગ મરછી અને મેઢક બને જળચર જી. અને ઉશ્કેરાટનાં પુર ઠાલવ્યે જ જતું હતું. બે ત્રણ જળમાં જન્મ, જળમાં આવે અને જળમાંથી જ કલાકના અંતરે સતત ઘાટે પાડી બરાડવાથી પેલા પોશણ મેળવે, અને એક જ પ્રકૃતિના સંતાને; ના કંઠમાં સેસ પડયે, એને અવાજ ખરડાયે, તેય બનેમાં અંતર જમીન-આસમાનનું.. છતાંયે તેને ક્રોધ લગીર ઓછો થયે નહે. મરછી જળ સૂકાઈ જતાં જળના વિયેગમાં * પરિકિલસ આ જોઈ ધીમેથી ઊભા થયા તફડી મરણ પામે. અને મેઢક જળ સુકાય તે અને નમ્ર સ્વરે બેલ્પા માફ કરજે પાપ મારે કાદવમાં પણ રંમણ કરે, ક્રીડા કરે અને કાદવથી ઓગણે આવ્યા તેયે હું પાણી આપવા વિવેક પણ સંતોષ માને. ચૂ છું, એટલું બેલી પાણીનો એક પ્યાલે પ્રેમ અને મેહમાં આટલે જ તફાવત છે. પેલા ભાઈ સામે લાવી ધર્યો. –સિધુના બિન્દુ મુદ્રક, પ્રકાશન અને સંપાદક શ્રી ચંદુલાલ ટી. શાહે, મહેશચંદ્ર પ્રિન્ટર્સ મુંબઈ ન. 2 માં છપાવી, ડીવાઇન નોલેજ સોસાયટી (દિવ્ય જ્ઞાન સંઘ) માટે લૅટીન ચેમ્બસ, દલાલ સ્ટ્રીટ, મુંબઈ નં. ૧માંથી પ્રગટ કર્યું છે.