________________
આબુ તા. ઢાલ–કપૂર હવઈ અતિ ઉજળુંરે-એ દેશી. વૃદ્ધિવિજય કવિ કર રહ્યાં છે, પાંચ મહાવત ધાર; છાર છાંડી તુમે સંગ્રહ્યુંરે રતન ચિતામણિ સાર| મુનિસર ધનધન તુમ અવતાર, ક્ષમાવંત જાણી ઠવ્યુ રે, ક્ષમાવિજય અભિધાન; સંવત સત્તર આલમાંરે જેઠ શુક્લ પક્ષ જાણિ દીક્ષા લેઈ સ્પીયરે, કપૂરવિજય કવિ પાય. કપૂરપરિ જસ નિરમલેરે, જસ ગાજઈ જગ માંહે, વ્રત લીધાં તેહનાં ખરરે, પાલે નિરતિચાર; પાંચ સુમતિ નિત સાચવેર, સંયમ સતર પ્રકાર ઈત્યાદિક ગુણ સભતારે, સોલ કલા જિનચંદ; એહવા મુનિ નિત વંદીયેરે, દૂરિ ટલે દુખ દંદ. ગામ નયર પુર વિચરતારે, કરતાં જન ઉપકાર; સાધુ સંધાતે પરિવર્યારે, આવ્યા સહર મઝાર. સંધ સકલ સહુ હરખીયેરે, શ્રી ગુરુ વંદન જાય; દેશના અમૃત વેલડીરે, સહુને આવે દાય. સંવત સતર ઇકેતેરે રે પાટણ રહી ચોમાસ; કાર્તિક વદિ પાંચમ દિને, ગાય ગુરૂ ઉલ્લાસ. જે દિન શ્રી ગુરૂ ભેટસુરે તિ દિન ધન અવધાર; સેવક જિન જુગ કહેરે, આણિ ભગતિ અપાર
.
માગુ તીર્થ. સરસતિ સમરું બે કરોડી, વંદુ વરકાણે ગિરનાર ગેડી; જઈપ શેવું જે સંખેસર દેડી, કવિતાને કુશલ કલ્યાણ કોડી. મરૂધર માહે તીરથ ઝઝા, આબુ નવિહિં કોટે રાજાઃ ગામ ગઢને દેઉલ દરવાજા, ચોમુખચૅ પાઉ પરે જાઝા. અશલિ આચારય ધમષ સૂરી, જાત્રા કીધી પણ જાણે અધરી; દેઉલ વિણ ડુંગર દિસે નનરી, ધ્યાને બેઠા તિહાં પદ્માસન પૂરી. સુપના માહે કહે ચ સરી માતા, ઢીલ મતિ કી તિહાં કણે જાતાં. પિરવાડ પાટણ વિમલ વિખ્યાતા, હર્પે છત્રપતિ સમ્બલ દાતા. અણહë પાટણ આચારજ આવે, શ્રાવક સોનાનેં ફૂલે વધારે ગુહલી દેઇને ગુણ ગીત ગા, ગુરૂજી વિમલને વેગે તેડા. નાન્હડીઓ બાલક બીહતિ આયે, શ્રીપૂજ્ય શ્રાવક આગે બેલા; જાણે સાદૂલો સીહણે જાયે, વિમલને વલતે વાતે લગાયો
