Jain Shwetambar Conference Herald 1918 Book 14

SR No.: 536514
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1918
Total Pages: 186
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India
File Size: 18 MB

Page 104

જેન વેતાંબર કોન્ફરન્સ હે.
અજ્ઞાન રીતભાત જેવાથી તમને સ્ત્રી સમાજેને માટે તિરસ્કાર થયેલો છે. પરંતુ હાલમાં સ્ત્રી સમાજના ઉદ્ધારને માટે અસિમ પ્રયત્ન થઈ રહેલાં છે. તથા તન ધન અને ધનને ભેગ કેટલાક આપી રહેલાં છે. દેશની દાઝને લીધે, અને પોતાની સ્વતી જે સ્ત્રીઓ તેમની લાગણીની ખાતર સ્વાર્થનો ત્યાગ કરી આવા આત્મભોગથી કામ કરી રહ્યા છે એવી વિદુષી માતાઓ જેવા કે સ્વર્ગસ્થા શ્રીમતિ જમનાબાઈ સકકઈ તથા ગં. સ્વ. બાજી ગરી બહેન મુનસી, ગ, સ્વશીવગૌરી બહેન ગર તથા શ્રીમતિ મગન બેન માણેકચંદ વિગેરે બહેનના આદર્શ જીવનને પ્રત્યક્ષ જુઓ. સાદે સરળ સ્વભાવ અને નિર્મળ વિચક્ષણ બુદ્ધિએ કરી સ્ત્રી ઉપયોગી ખાતાઓની ગોઠવણ તેઓ ખાસ કરી રહેલાં છે તેમાં પણ જે અનાથ અબળા વર્ગ પોતાના પાવક પતિના વિયોગે કાન્ત કરી અનેક પ્રકારના દુઃખોથી કલેશમય વખત વ્યતિત કરી રહેલ છે ને અનેક પ્રકારની અજ્ઞાનતાએ દુઃખના દરિયામાં ડુબી ગયેલ છે તથા કેટલીક કુટુંબને બોજારૂપ નિરૂધમે જીવન, પશુવત : વીતાવી રહી છે. તેમને ધર્મનીતિનું શિક્ષણ આપીને વિચાર તથા સ૬ વર્તનથી પરિશ્રમદ્વારા પરહિત કરી શકે દેશને તેમજ સમાજને અને કુટુંબને મદદગાર થઈ પડે અને પ્રભુપરાયણ જીવન વ્યતિત કરી શકે એવા ઉદ્દેશથી વનિતા વિશ્રામ આદિ સંસ્થાઓ સ્થાપીને તેમાં વિધવાઓને રાખીને તેમના લાયક ઉપયોગી તથા ઉત્તમ શિક્ષણ વનિતા વિશ્રામ આદિ સંસ્થાએમાં આપે છે. બહેન, તમે આવા ખાતાઓ જુઓ ત્યારે જ સમજાય કે આપણે સ્ત્રીવર્ગ તેમાં પણ શિક્ષિત વર્ગ શું શું કાર્ય કરી રહેલો છે? હું તે મારા અનુભવથી ખાત્રી પૂર્વક કહું છું કે જ્યાં સુધી આપણો ત્રીસમાજ સારું શિક્ષણ લઈ સુશિક્ષિત બનશે નહિ, પોતાની ફરજ દરેક પ્રત્યે સમજી શકશે નહિ અને પિતાનું કર્તવ્ય બજાવશે નહિ, ત્યાં સુધી કુટુંબને સમાજને તેમજ દેશને ઉદય થનાર જ નથી. માટેજ હેન, સમાજને આગળ વધવામાં સ્ત્રીઓની મદદ જોઈએ અને તે હવે બહેને એકત્ર થઈને સમાજનું બંધારણ જે કુચાલોએ ચુંથાઈ ગયું છે તેને સુધારવા પ્રયત્નશીલ થવું એજ સ્ત્રી સમાજના ખાસ ઉદેશ છે.
- લલિતા- પદ્માવતી બહેન, બધી બહેને એકત્ર થઈને આવા ઉત્તમ વિચાર કરે છે અને વિચારોથી જ દરેક કાર્ય થઈ શકે છે એવું પ્રથમ તમે મને સમજાવ્યું છે તો હવે હું મારી મુર્ખાઈ સમજુ છું. ઓહો ! મારી કેટલી મોટી હદ વિનાની અણસમજ, મેં અત્યાર સુધીની ઉમ્મર પારકી વાત કરવામાં અને મને કોઈ એક શબ્દ કહે તેને બદલે ચાર શબ્દ કહી સંતોષ માનવામાં જ વ્યતીત કરી છે. વળી તમારી સેબતે હવે મેં પહેલાં કરતાં કેટલીક ટેવ છેડી છે નહિતર મારા છતા દેષને જાણી જોઈને ઢકતી અને બીજામાં અછતા દેશને આરેપ કરીને ધમકાવતી, કોઈનું ગણકારતી નહિ. બેન શું મારી વાત કહું? મને જ સંભાળતાં હવે કંપારી છુટે છે. જેટલા અવગુણ છે એટલાને જ આદર કરવા વાળી હતી; સાચું તે મારું નહિ પણ મારું તે જ સાચું બનાવવાને તથા બીજાને મનાવવાને અનેક પ્રપંચો કરીને મેં મારું આયુષ્ય વ્યર્થ ગુમાવ્યું છે અને અત્યાર સુધી આળસથી તથા નકામી વાતોથી ૦૫થે સમય ગાળતી હતી, તે હવેથી સમયનો દુરૂપયોગ નહીં કરીશ. પુજ્ય બહેન! મને માફ કરશે મેં તમારા વખતને દુરૂપયોગ બેટી ટકકર કરીને કરબે છે અને તદ્ધિ આપી છે તે માફ કરજે.