Jain Shwetambar Conference Herald 1910 Book 06

SR No.: 536506
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1910
Total Pages: 422
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India
File Size: 13 MB

Page 142

ક્ષક્ષકની નાપસ-કાર શિક્ષક એવે પ્રસ ંગે કંઇજ કરતા નથી; પરંતુ એ બને માગ દગી તે નારાવાંધા ભરેલા છે. શિક્ષકની નાપસદગી અને નારાજીપણુ એજ વિદ્યાજીપણું. થીને કુમા થી અટકાવનાર મુખ્ય સાધન છે. આર્નોલ્ડના વિદ્યાર્થીએ કહેતા, કે “ આર્નોલ્ડના માં આગળ જુઠ્ઠું ખેલવુ એ પાપ છે. રાવી ઊંચ સમજ જો વિદ્યાર્થીના મનમાં શિક્ષક લાવી શકે, તેા તેને ખરેખરા કુશળ • ફતેહમદ શિક્ષક સમજવા જાણે પેતાથી કંઇ પાપ થઈ ગયું હાય, તે જેવી ાગણી શિક્ષકને થાય, તેવીજ લાગણી વિદ્યાથીથી થઇ ગએલા પાપને માટે શિક્ષકને ાય, તે તેની અસર વિદ્યાથી ઉપર થયા વગર રહેજ નહિ. શિક્ષક આપણા શુભેચ્છક અને આપણું સારૂ ચહાય છે, એવી સમજ વડે વિદ્યાર્થીએ તેની મરજીને અનુસરનારા જરૂર થાય છે.
૫. દાખલા દૃષ્ટાંત વડે નીતિનું શિક્ષણ સારૂ મળે છે. *સપ નીતિ અને બીજી વાતે। એવા હેતુથી જોડેલી હોય છે. ગામમાં કે ગામની ખલા દૃષ્ટાંત આસપાસ સારાં કામ કરનારને મળેલા સુખનાં કે નડારાં આચરણ આચરનારને પડેલા દુઃખના દાખલા બાળકના મનને અસર કરે છે. તિહાસ એ દૃષ્ટાંતરૂપે નીતિ શીખવવાનું માટું સાધન છે, માટે તે શીખવતી વખતે ના લાભ અવશ્ય લેવે.
૬. વાંચનમાળામાં કે બીજે ઠેકાણે નીતિના પાર્ડ આપેલા હોય, તે ચલાવતી વખતે નીતિનાં તત્વ! સારી પેઠે સમજાવવાં ને ાકરાંના મનમાં ીતિના પાઠેની ઠસાવવાં. નીતિના પાઠ એકલા વચાવી જવાના નથી. દાખલા દૃષ્ટાંત સમજૂત. આપીને દરેક તત્વનું ખરૂ સ્વરૂપ છે.કરાંના મનમાં ઠસાવવું. ઘણી વાર એલાવાથી કે વાપરવાથી જરૂરનાં સૂત્રે તેમને મેઢે થઈ જાય, । તે હમેશ યાદ રહેશે.
૭. પેાતાનાં બ્ય સમજવાં, ને અદા કરવાં, એ મનુષ્ય માત્રની ફરજ છે. ખીજાને ખૂશી કરવા, ખીજાથી માન મેળવવા, કે લાભની પ્રપ્તિ થવા વ્ય કરવાની ખાતર કવ્ય કરવાનાં નથી; પરંતુ તે કરવાની પોતાની ફરજ છેફરજ છે. ઇશ્વરની આજ્ઞા છે, એ વાત ભણનારના મનમાં દૃઢ કરવી જોઇએ. ૮. બીજા વિષયેાની માફક નીતિ પણ સચેાગીકરણની રીતે શીખવાય છે. જાણીતા દાખલા દૃષ્ટાંત વડે અમુક કરવા ન કરવાની બાળકને વધારે નીતિનું શાસ્ત્રીય સમજ પડે છે. જેનુ પિરણામ તાત્કાલિક આવે, અને બાળકને તેને જ્ઞાન. અનુભવ થાય, તે વાત તેના મનમાં દૃઢ થાય છે. આ સ નીતિની કળા કહેવાય. એ કળા જે શાસ્ત્ર ઉપર આધાર રાખે છે, તે શાસ્ત્રનું રિણામે જ્ઞાન થવુ જોઇએ; એટલે દાખલા દૃષ્ટાંત વગેરે ઉપરથી જે નીતિના નિયમ કળે છે, તેની તેને સમજ પડવી જોઇએ. આ પ્રમાણે નીતિનુ શાસ્ત્રીય જ્ઞાન છેોકરાં વટાં થાય, ત્યારે ઉપલા વર્ગોમાં આપવાથી ડીક પડે છે. બીજા શાસ્ત્રાની પેઠે નીતિ પ્રશ્ન એ બુદ્ધિના ખારાક થઈ પડે છે, તથા તે નીતિના વિચાર દૃઢ કરે છે, પરંતુ પ્રેક્ષકે જે ખાસ લક્ષમાં લેવાનુ છે, તે એ કે નીતિના નિયમે કાચી વયમાં બાળકને ાત્ર ગેખાવવાથી લાભ થતા નથી. અથ વગરનાં વાકયે સમયા વગર પાપટન જે ગાખી રખાવવાં, તે નિરૂપયોગી છે.
ܕܐ