________________
२०७
१९०५ ]
जैन बंधुओमां संपनी आवश्यकता. ॥ जैन बंधुओमां संपनी आवश्यकता॥
(लेखक-मुनिराज श्री बालविजयजी-आमलनेर.) ॥ हे सुज्ञजनो, हुं संप विषये बोलवाने आपनी रजा लउं ॥
संप एटले सर्वनी साथे मित्रता-संपीने रेह. भ्रातृभाव प्रगट करवो, एक बीजाना दुःखथी दुःख प्रदर्शित करवू, एक विचारथी वर्त्त, सर्व प्रकारथी ऐक्यता बताववी तेनुं नाम संप छे. जो घरमां संप हशे तो अनेक बहारनी पीडाओ भूली जई घरमां सुखशांति भोगवीशं. नात जातमा संप हशे तो बीजा लोकोनो उपद्रा नडशे नहीं. गामनो संप हशे तो डाका विगेरेनो लाग लागशे नहीं. देशनो संप हशे तो परराज्यनी भीति थशे नहीं. आ वात समाजने अनुमवितज छे. जुवो, यूरोपीयनोए मोटा मोटा देशोने आक्रमण कर्या ते संपरूप बीननु ज फल छे, एम शुं तमो जाणता नथी ? जो तमो जाणो छो तो शामाटे आटली बधी तुच्छता वापरो छो? केहवत पण छे के, संप त्यां जंप. आ वात पण शुं तमारी ध्यानमा नथी ? जुवो तो भिल्ल विगरेना संपथी तेमनी सुखशांति ? तमो तो महाजन छो एटले मोटा लोको छो. परंतु मन मोटों कर्या वगर तमने हलका दरजा पर गणती करवाने लोको शंवार लगाइशे के ? चेतो चेतो, मारा दाना साहेबो चेतो, मने आगळ वधीने केहवामां लज्जा वाटे छे.
संप करे किंमत वधे, घटे करे मन रीश ||
थाय अंक मुख फेरवे, त्रेशठ ना छत्रीश || १ || जे कोइ मानना वश थइ कुसंप तरफ लक्ष आपे छे तेने ते मान न मळतां उलटो वेशठनो दरजो छोडी छत्रीशना ज दरजा पर जइ बेसबुं पडे छे. संप तोडवाथी कुलने पण मोटुं लांछन प्राप्त थाय छे. सुख पण मळी शकतुं नथी ज. तेमज धन वास्ते तथा धर्म वास्ते पण करेलो उद्यम सफलताने प्राप्त थतो नथी. ज्यां जइ बेसे त्यां पण पुरतुं मान मळी शके नही. धूर्त लोको पण वचमा प्रवेश करी मोटी हरकतो पर लावी मुकवा योजनाओ चालु करे छे. संसारना सुखनुं मूल जे धन तेनो पण निरर्थकपणे नाश थतो जोइथे छीए. माटे हे भव्य पुरुषो, जो तमो संप जालवीने राखशो तो आ वातमाथी एक पण वातनी नडतर भोगवशो नहीं एम तमारा रोमरोममा ठसावी राखशो एवी मारी भलामण छे.
हो. तन रोगी शिर शत्रुता, जर आवे ने जाय ||
पण जो संप कुटुंबमां, शीतल रहे सदाय || १ || माटे तमने जो सदा आ भव अने परभवना सुखनी वांछा रहेली होय तो मारी करेली भलामण भूलशो नहीं. जे जे पुरुषोए अभिमानना वश थइ संप तोडवा तरफ लक्ष आपेलुं छे तेओ सत्ताधारी छतां पण जडमूलथीन नाश थई गया. एवा हजारो दाखला मली आवशे.