Page Text
________________
१९०५ ]
आमलनेर कोन्फरन्स.
९७
राखवुं जोइए के, संप नथी ते शी बाबतमां ? अने तेनां कारणो शुं ? संप बाबत तो घणी जगे म छे के, केवळ मतभेद होय छे, अने ते मतभेद केवळ अज्ञानपणाथीज थएलो होय छे. ने सद्हेतु होय छे. मात्र वचमांनो भेद समजवानुं ज्ञान नहीं होवाने लीधे फोकट क्लेश वधे छे. एवा दाखला घणे ठेकाणे बने छे. सारांश, हेतुओ पवित्र छे. पौरुष कायम छे. पण तेनुं वलण सारुं नहीं होवाथी विनाकारणे कुसंप उत्पन्न थाय छे. माटे आवा कुसंप थवानो उपरनो पडदो जे अज्ञान ते दूर करवा तत्पर थयुं. ते माटे एक प्रमुख, वजनदार अने अनुभवी लोकोनी सभा स्थापन करवी जोईए. एवी सभानुं नाम “ दक्षिण जैन ऐक्यवर्धक सभा " एवं आपी एक संस्था स्थापन करवी जोइए. ते सभा दरेक गामोनां कुसंपनो छेडो लावी शके एवी तेने सत्ता आपवी जोईए, एम करवाथी बने पक्षनुं समाधान जळवाई शांतता कायम रहेशे. दक्षिणी बांधवो माटे बहारगामना लोको घणो सारो अभिप्राय धरावे छे माटे तमो पोताना शुद्ध सुसंपथी दक्षिणी कोम सुसंपीली छे एवं सार्थ सिद्ध करी बताव एवी आशा छे.
हानीकारक सांसारिक रिवाजो शा माटे तत्काळ दूर नहीं करवा जोईए ?
बंधुओ, बीजा एक महत्वना विषय तरफ हुं आपनुं ध्यान खेचुं छं. आपणामां अनेक निंद्य कृतिओ अनेक कारणोथी पेठेली छे. पण हवेथी आपणे ते रीतीओने समूळ नाश करी नाखवी ए आपणी फर छे. दक्षिणमां अनेक कृतिओ एवी नजरे पडे छे के, तेवी ते रीतीओ सेवन करनारा जैन छे के नहीं एवो शक पेदा थाय छे. लग्नकार्योमां अज्ञानताथी वगर फोकटना मोटा खर्चे करी लोको पायमाल स्थितीमां आवता जाय छे; नाचरंग, दारुखानुं, इत्यादि धर्मविरुद्ध तेमज नुकसानकारक रीतेरिवाजोथी दक्षिणी कोमने घणुं वेठवुं पडे छे माटे ते रिवाजो तदन नाबुद थवा जोईए; लग्नप्रसंगे, सीमंत (अघरणी ) प्रसंगे, धर्मविरुद्ध, शिष्टाचारविरुद्ध, जे अनेक रुढीओ केवळ अंधपरंपराथी चालती आवे छे, ते रुढीओने हवे देशवटो आपवो जोईए. शुद्ध समकित जो आपणे प्राप्त करी लेवानुं छे, आपणा आयुष्यनो उपयोग जो शुद्ध समकित प्राप्त करी लेवामांज करवानो छे, तो आपणे आवी रुढीओथी दूर रहेवुं जोईए. अनेक संस्कारविधी आपणा धर्मनी विद्यमान छतां अन्यधर्मप्रमाणें आपणा संस्कार शरू राखवा एना जेवुं अज्ञानपणुं बीजुं कयुं ? लग्नविधी आपणा धर्मप्रमाणे हालमां शास्त्रमांथी शोधी काढी प्रगट थयेली छे तो हवे आपणे वगर विलंबे तेज विधी शरु करवी जोईए. शुद्ध समकितवंत श्रावके आ प्रमाणे विधी न करतां अन्य धर्मप्रमाणे विधी शरु राखवाथी महापाप बंधायछे, माटे बांधवो, मने आशा छे के हवे एक पण लग्नविधी जैनधर्मार्वरुद्ध नहीं थाय. लग्न प्रसंगे बीजी एक महत्वनी वात ए छे के वरानो, दापानो, सोपारीओनो, जमणवारोनो, एवा खर्चना परंपराना कुरिवाजो केवळ रूढीना प्राबल्यथी चालता आवेला छे. कोई एम कहेशे, के जे लोकोए रूढी शरु करी ते लोको मूर्ख हता शुं ? हुं तेमने एवो प्रश्न करूं धुं के, एओने मूर्ख कहेवानुं कारण शुं ? कारण जे वखत जे जे संजोगो होय तेवुं माणसने वर्तन राखवुं पडे छे. आपणे विचार करीए के पेहेलां ज्यारे रेल्वेनं साधन नहोतुं त्यारे लोको गाडांओमांज मोटा प्रवासो करता हशे, तेनो दाखलो लई हवे जो कोई एवं कहेशे के, अमे तो रल्वेमां बेसवाना नहीं कारण, अमारा वडीलो शुं मूर्ख हता, के तेओ गाडामां बेसता हता ? एवं कहेनारानी आपणे केटली योग्यता समजीशुं ? एनुं उत्तर एटलुं छे के तेओने रेल्वेनुं
| SR No. | 536501 |
| Book Title | Jain Shwetambar Conference Herald 1905 Book 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Gulabchand Dhadda |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1905 |
| Total Pages | 452 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India |
| File Size | 13 MB |