Jain Shwetambar Conference Herald 1905 Book 01

SR No.: 536501
Original Sutra Author: N/A
Author: Gulabchand Dhadda
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1905
Total Pages: 452
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Shwetambar Conference Herald, & India
File Size: 13 MB

Page 104

जैन कोन्फरन्स हैरल्ड.
[ एप्रिल रथ वधारे वार चाली शके तेम नथी. आपणे हाल एवीज रीते चलावीए छीए. अने तेना परिणामे तेवुज वेठीए पण छीए, माटे स्त्रीओने पण उत्तम अने योग्य केळवणी आपी ज्ञानी करवानी खास
आवश्यकता छे. शिक्षणथी अंतःकरण उपर केवा संस्कार थाय छे, केटलो लाभ थाय छे ते खरेखर विचारवा जेवं छे. अज्ञाननो नाश, कुसंप, अभिमान, मत्सर, इत्यादि दुष्ट विकारो उपर दाब बेशी सुलेह, सुसंप, आपणामां वधशे; अने अनुक्रमेज खोटा रिवाजो, फुलणजी बनवानी मूर्खपणानी टेव मटी जशे. सारांश, आपणे मुखी थई गुं.
दक्षिणमा जामेली जैन वस्ती. आपणामां केळवणीनो फेलाबो थवा साथेज आपणा धर्मनी उन्नति थवानी पण खास जरूर छे, दक्षिण प्रान्त एवो छे के पेहेलां त्यां आपणा समाजनी वस्ती घणीज थोडी हशे पण नानाप्रकारना दुष्काळ रोग आदि संजोगोमां राजकीय उथलपाथलमां आपणा लोकोने लांबा देशावर द्रव्य साधनार्थे जर्बु पडयु. तेज कारणथी दक्षिणमां जैन समाजनी वस्ती थई जवाथी कायमना दक्षिणना रहीश थई गया, घण लोकोना हाल पण सगावहालां गुजरात, मारवाड, काठीयावाड, आदिक देशोमां छे. घणा दिवस सुर्धा अहिंयानो रहेवास थवाथी अहिंयानी भाषा, पोषाक, धर्म, व्यवहार, रीत रिवाज इत्यादिक वातोनी आपणा उपर असर थई, आचारादिकोमा खामी आवी. घणा दिवसना धर्म साधनना अभावथी आपणा बांधवोने धर्मोपदेशक आदिक साधनो मेळववां मुश्केल थई पड्यां, अने तेथी घणा बांधवो पोतानो धर्म पण खोई बेठेला छे. आवा प्रकारनी अवनति थवी ए एक मोटुं दुर्भाग्य छे. पेहेला बादशाही, मराठा
आदिकोना अमलमां शांतता थोडी मळवाथी लोको शिथीलाचारी थई पोतानो धर्म भूली जाय तेमा 'नवाई नथी, पण हवे आपणे ब्रिटिश सरकारना सुलेहना राज्यमां वसता होवार्थी अनेक साधनो मेळवा शकीए तेम छे; माटे दक्षिणप्रांतमां आपणा धर्मध्वज झालनारा साधुवयों आवे अने तेमना पवित्र आचरणनो, शुद्ध धर्मोपदेशनो अने धर्मनी लागणीनो जो उपयोग थाय तो खरेखर तेथी घणा लाभ थवा संभव छे. आपणे जोयुं छे के थोडा मुनिवयौं हाल आ भागमा विचरे छे तेमणे धर्मोन्नत्तीनां केटलांक कामो कर्या छे तेथी केटलो लाभ थाय छे. आ भव्य मेळावडो ए तेमना आगमननुज शुभ परिणाम छ एम कहीए तो कोई जातनी हरकत नथी; माटे आवा साधुओ आपणी तरफ विचरे एवा संजोगो लाववा जोईए. बीजा विद्वान मुनिराजोने आ तरफ पधारवा विनंती करवी जोईए, जगजगे धर्मोपकरणना साधनो पुरा पाडवां जोईए अने तेमनो विहार सुकर अने छुटी थाय तेवी व्यवस्था करवी जोईए.
अज्ञानरूपी कुसंप टाळवा माटे दक्षिणमा सभा स्थापवा खेंचेखें ध्यान.
आ बधा प्रकारनां साधनोमां मुख्य साधन बंधुप्रेम, भ्रातृभाव छे, अने कोन्फरन्सनो हेतु पण मुख्यत्वेकरी एज छे. आपणामां संप हशे तो आपणे घणुं करी शकीशुं. संपथी, ऐक्यताथी जे शक्ति उत्पन्न थाय छे ते अपूर्व होय छे. आपणे घणा दाखला जोया छे के, जे काम एक व्यक्तिमात्रथी आखा जन्ममां पुरुं थई शके नहीं, ते संघशक्ति, ऐक्यता एक क्षणमां करी नाखे छे, एक ठेकाणे कर्तुं छे के:
त्रणखलाओथी बनेलो दोरडो होय छे तेथी एक हार्थाने पण आपणे बांधी शकिए छीए. त्रणखलं ते ? पण तेमां ऐक्यता, संप,. एकीकरण उत्पन्न थवाथी केवडी शक्ति उत्पन्न थई ? मतलब के संपमा बधो सार रहेलो छे... आपणा लोको संपीला नथी, एवं कहेती वखत आपणे ए पण समजी.