Page Text
________________
૩૩૬
જેનયુગ
વિશાખ ૧૯૮૪
વડગચ્છ તિલય પહુ વસરિ, કુમુદ મદ ઉત્તરારિ. ૫ થઈને ૪૬ સુભાષિત આપ્યાં છે. વિષય શત્રુંજય યારિ જેડ નીસાહય હિંસઈ પંચ પંચ્યાસી તીર્થના-પૂજન માહામ્યથી શુક (પટ) કેટલી બધી ઇગ્યારહ સઈ સુહડ સીસસઈ દુન્નિ છિયાસી ઋદ્ધ પદવી શકરાજના ભવથી મેળવે છે તે છે. બલદક સઈચત્તારિ કમ્પકર પંચ બહાર
શુકરાજની કથા કર્તાના સમકાલીન તપાગચ્છના અચ્છ લકખ પણવીસ દમ દુઈ લકખ બહુત્તર, રાજશેખર સૂરિએ પણ પિતાના શ્રાદ્ધવિધિ નામના તા ચમર છત્ત તુટ્ટર બિરૂદ, સુખાસણુ વાહણ લિઓ ગ્રંથમાં આપી છે. અત્ર જૂની ગુજરાતીનાં જતાં વડગ૭ તિલય પહુ દેવસૂરિ, નગઓ વલિ જગઓ અવતરણ તરીકે કર્તાએ આપેલાં સુભાષિતે ઉલેખવા
કીએ. ૬ યોગ્ય ધારીએ છીએ ઇકત ફુલહ માટિદેઈ જે રિદ્ધિ સુરનર તણી, સામી સુગુ અતુલબલ બલુ જાગૃતિ ઈહવે એહી કરઈ કસદિ, બ, બેલિમ જિનવરતણું. ૭ હિયડા ભિંતરી મઈ ગ્રહિ૩ અઈ સકતી કલિદેવ. ૮ કે ચડાવઈ પાંખડી, કે વેચઈ ધનલાખ, દેવદાનવરાઉ તાલુ૬, દૈવ આગલી ન કે સપરાણુ ફલ વિતરઉ તઈ નવિ કીએ, ભાવ ભરઈ જઈ સાખિ.૮ બનઈ ઘરી જય વહિ૩ હરિચંદઈ, ભાંલડી મરણ શ્રી પીહર નર સાસર૩, સંજમીયાં સડવાસ
સાધુ મુકુન્દિઇ. ૨૮ એ ત્રિરહે અલખામણાં, જઈ કે કોઈ તપાસ. ૯ કાઠિઈ લગ્ન પવઈ, દજઝઈ ગુણ રયાઈ સોનઉ ચંદન સપુરિસ, આપણુ પીડ ખમતિ ઉવસમ જલિજજ ઉજિન ઉડવઈ, સઈ તિ
દુ:ખ સયાઈ. ૩૦ કુલ કસવઈ જાણવઈ, જઈ ઉપકાર કરંતિ. ૧૦. આમાં છંદ ૧ થી ૪, ૮ થી ૧૦ દૂહા, ૫ અને
કોહ પછ9 દેહ ઘરિ, વિનિ વિકાર કોઈ ૬ છપ્પય, અને ૭ મો સોરઠી દુહે છે. આનું ભા
અપર્ક તાવ પર તવઈ, પર તલ હાણિ કરે છે. ૩૧
વાલી જાય નવિ વલઇ, હિયડિ ધરઈ કસાઈ પાંતર ચાલુ ભાષામાં અનુવાદકે કરવાની તસ્દી લીધી
મેહેલિ ઉટારસ સૌદરૂ, જિહિ ભાવ તિહિ જાઈ. ૩૯ હત તો વધારે યોગ્ય થાત. આ ગ્રંથમાં દેવ ગુરૂ અને
પુત્ર મિત્રા હુઈ અનેરા, નરહ નારિ અનેરિ, ધર્મ એ ત્રણ તત્ત્વનું સ્વરૂપ સમજાવ્યું છે અને દરેક
મેહિ મોહિ9 મઢજ જંપઇ, મહિયા મોરી મેરી. ૪૧ અધિકારને ટુંક સાર પ્રસ્તાવનામાં આપ્યો છે. દરેક
અતિહિં ગહના અતિહિ અસારા, સંસાર સાયર ખારા ગ્રંથમાં કર્તાની ટુંક છવની ઐતિહાસિક દષ્ટિથી
બૂઝઉ બૂઝઉ ગેરખ બેલઈ, સારા ધમ્મવિચાર.૪૨ આપવાની આવશ્યક્તા છે તે પ્રમાણે આમાં આપવી
કવણ કેરા તુરગમ હાથી, કવણ કેરી નારી, જોઈતી હતી. મંગલાચરણમાં શ્રી સેમસુંદરસૂરિનો
નરકિ જાતાં કેઈન રાખઈ, હીયઈ જોઇ(ઉ) વિચારી.૪૩ ઉલ્લેખ કરવા ઉપરાંત સ્વગુરૂ ચારિત્રરત્નને પણ
ક્રોધ પરિહરિ માન મમ કરિ, માયા લોભ નિવારે ગ્રંથકારે ઉલ્લેખ કર્યો છે તે અનુવાદકના લક્ષ બહાર
અવર વછરી મનિ ન આણે, કેવલ આપું તારે. ૪૪ રહ્યું છે. આ ભાષાંતરથી સમાજ પર ખરેખર ઉપકાર
સમઈ સુજુવણ સમઈ ધણુ, સમસુ કરસણ અભિ, થ છે અને તેમાં નિમિત્તભૂત સર્વે સાધુઓ શ્રાવક- ગપિ ન રખિય સમય વિષ્ણુ, સ ધરસે ૫. ૪૬ બંધ તથા સંસ્થાને અમે અભિનંદન આપીએ છીએ. આમાં પ્રસ્તાવના બિલકુલ નથી. કર્તાને પરિચય
શાન સાથ-શ્રી હરવિજયજી જેમ કરી ને વિષયની વસ્તુને સાર જરૂર આપવો જોઇતો લાયબ્રેરી ગ્રંથમાલા ને. ૨૦ ૫૦ ઉક્ત લાયબ્રેરી હતી. પ્રકટકર્તા કે સંપાદકે હવે દરેક પ્રકાશનમાં લુણસાવાડા અમદાવાદ કિં. અમૂથ પાનાકારે તેની જરૂર સ્વીકારી છે તે વિષયના જ્ઞાતા પાસે તે તે ૨૩) પાનાં આ મૂલ સંસ્કૃત ગs કથા પ્રસિદ્ધ માણિ- લખાવી બહાર પાડવંજ ઘટે એમ ખાસ લક્ષ પર
સમરિ કે જેઓ અચલગચ્છના મેરૂંગસૂરિના રાખે તો સારું. તે વગર પુસ્તકનું મહત્ત બહાર શિષ્પ થાય તેમણે રચી છે. ગદ્યમાં સંસ્કૃત કે, લાવી શકાતું નથી. જોકે હવે પાનાકાર કરતાં બાંધેલા પ્રાકૃત ગાથાઓ અને જૂની ગૂજરાતીના દુહાએ આદિ પુસ્તકાકારે પ્રકાશન માગે છે,
| SR No. | 536287 |
| Book Title | Jain Yug 1984 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1984 |
| Total Pages | 622 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 49 MB |